தயரதன் வசிட்டனிடம் வேண்டுதல் | 1645. | என்ற அம் முனிவன் தன்னை,
‘நினையா வினையேன், இனி, யான்
பொன்றும் அளவில் அவனைப்
புனை மா மகுடம் புனைவித்து,
ஒன்றும் வனம் என்று உன்னா
வண்ணம் செய்து, என்உரையும்,
குன்றும் பழி பூணாமல்,
காவாய்; கோவே!’ என்றான். |
என்ற அம்முனிவன் தன்னை - என்று ஆறுதல் கூறிய அவ்வசிட்ட
முனிவனை நோக்கி(தயரதன்); ‘கோவே! - ஆசார்யத் தலைவனே!;
நினையா வினையேன் யான் இனிப்பொன்றும் அளவில் - நினைக்க
இயலாத கொடிய வினையுடைய யாம் மேல் இறந்துபடுவதற்குமுன்னால்;
அவனைப் புனைமா மகுடம் புனைவித்து - அந்த இராமனை
அணிதற்குரிய முடியைச் சூடும்படி செய்து; ஒன்றும் வனம் என்று -
காட்டுக்குப் போவோம் என்று; (அவன் தன்மனத்தில்) உன்னா
வண்ணம் செய்து - நினையாதபடி செய்து; என் உரையும் - என்
வாக்கும்; குன்றும் பழி பூணாமல் - இழிவாகிய பழி மேற் கொள்ளாதபடி;
காவாய் -காப்பாற்றுவாயாக! என்றான் - கைகேயியால் இம்மாற்றம் நிகழ வேண்டும் என்பதை ‘என் உரையும்
குன்றும் பழி பூணாமல்காவாய்’ என்ற தயரதன் வேண்டுகோளால்
அறியலாம். தன் சத்தியத்தில் சிறிதும் தவறாததயரதன் பெருங்
குணநலமும் இங்கே வெளிப்படுகிறது. 40 |