நாதாம் பற்றா மழலை நங்கைமார் - நாவின் கண் பிடிப்புப்
பொருந்தாத மழலைச்சொற்களைப் பேசுகின்ற இனிய இளமகளிர்;
சேதாம்பல் போது அனைய செங்கனிவாய் -செவ்வல்லிப்பூவை ஒத்த
சிவந்த பழம் போன்ற வாயிலிருந்து;  வெண் தளவப் போதுஆம்பல்
தோன்ற - வெண்மையான முல்லையின் மலர் அரும்பு ஆகிய பல் வெளித்
தெரிய; புணர்முலைமேல் - இரண்டாகச் சேர்ந்தமார்பகங்களின் மேல்;
மழைக் கண்ணீர் ஆலி -மழை போன்ற கண்ணீர்த்துளி; பூந்தரளம்-
அழகிய முத்து; மா தாம்பு அற்று என்ன - சிறந்தகயிறுஅறுந்து
ஒவ்வொன்றாக விழுவது போல; உக - சிந்த; ஏங்கினார்-
அழுதார்கள்.

     எழுத்து விளங்காத மழலைப் பேச்சு என்பார் ‘நா தாம் பற்றா மழலை’
என்றார். ‘ வாயில்பல் வெளித் தோன்ற அழுதார்’ என்பது அவலத்தின்
உச்சம்.  இளமகளிர் நாணத்தாற் சிறந்தவர்ஆதலின் பல் வெளித் தோன்ற
நகுதலும் செய்யார்,  இன்று பல் வெளித் தோன்ற அழுகின்றனர்என்பதாம்.
இதனை இவள் மன்னும் ஒள்நுதல் ஆயத்தார் ஓராங்குத் திளைப்பினும்;
முன்நுனைதோன்றாமை  முறுவல் கொண்டு அடக்கித் தன்,  கண்ணினும்
முகத்தினும் நகுபவள்;  பெண் இன்றி, யாவரும் தண் குரல் கேட்ப நிரை
வெண்பல் மீயுயர் தோன்ற நகா அ நக்காங்கே, .....உண்கண்ஆயிதழ் மல்க
அழும ’் என்னும் (கலித். 142. 6 -12) பாடற் பகுதி கொண்டு விளங்க அறிக.
கழுத்தில் அணிந்த முத்துவடக் கயிறு அறுந்து ஒவ்வொரு முத்தாக மார்பில்
விழுவது  போலக்கண்ணீர்த் துளி முலைத்தலை வீழ்கிறது என்றார்.     97