4. நகர் நீங்கு படலம் | 210. | விழுந்து பார்மிசை,
வெய்து உயிர்த்து, ஆவி சோர்ந்து,
எழுந்து, ‘என் நாயகனே!
துயர் ஏது எனாத்
தெளிந்திலேன்; இது
செப்புதி நீ’ எனா,
அழுந்தினாள்; பின்னர்
அரற்றத் தொடங்கினாள். |
வெய்து உயிர்த்து - வெப்பமாக மூச்சு விட்டு, பெருமூச்சு விடுதலாம்;
அழுந்தினாள்- துன்பத்தில் மூழ்கினாள். 29-1 |