| 215. | ‘தாவாத அருந்தவர் சொல்
தவறாததானால், தமியேன்
சாவாதவரும் உளரோ? தண்டா
மகவு உண்டு’ என்றே
ஓவாதவர் முன் நின்றறேன்;
ஒரு சொல் உடையாது அவரும்,
பூவார் அனலுள்பொன்றி,
பொன் - நாடு அதனின் புக்கார்.’ |
தவறாது அதனால் - எனப் பிரிக்க; ஒரு சொல் உடையாது -
ஒன்றும் பேசாது. 86-1 |