கையினால்,அடு-அடுகின்ற, தொழிற்கு-செய்கையில், உரிய-உரிமை பூண்ட,
செம்பொன் வரை இரண்டு அனைய தோளான் - செம்பொன் மயமான
மேருமலை இரண்டையொத்த தோளையுடையவனான வீமன்,-உடு முகத்தின் -
நட்சத்திரங்களைத் தன்னிடத்திலேயுடைய, மைவானம் - கருநிறமாகத்
தோன்றுகின்ற ஆகாயம், ஒளி அற இருண்ட-ஒளியற்று இருண்டுகிடக்கிற,
கங்குல்-இராப்போதானது, நடுஉறு - நடுப்போதான [அர்த்தராத்திரியாய் விட்ட],அ பொழுதில் - அந்த வேளையிலே, செவ்வி நவ்வியர் - அழகிய
மான்போன்ற கண்களையுடையரான பெண்டிரின், கோலம் - அலங்காரத்தை
[பெண் வேடத்தை], கொண்டான் - மேற்கொண்டான்; (எ - று.)

     அடுதொழில் என்பது - இரட்டுறமொழிதலால், சமைத்தல் கொல்லுதல்
என்ற இருபொருளைத் தந்தது.  உடுமுகத்து இன்மை-நட்சத்திரங்கள்
தம்மிடத்து இல்லாமையால் என்று கூறினாரு முளர்: இது எவ்வாறு
பொருந்துமென்பது புலப்பட வில்லை.  உடுமுகத்தின் என்று வானத்திற்கு
அடைமொழி கொடுத்தமையால், ஒளியையுண்டாக்கும் சந்திரனைப்
பெற்றிருக்கவில்லை அக்கங்குற்போது என்பது பெறப்படும்.  மை, வானத்திற்கு
இயற்கை யடைமொழி.  நடுவுற பொழுதில் என்றுபிரித்தலும் உண்டு.    (115)

64.-குறித்தபொழிலிடையே திரௌபதியுடன் வீமன்
பெண்கோலத்  தோடுசென்று கீசகன்வருகையைநோக்கியிருத்தல்.

     நாளாயணியென்பது - மௌத்கல்யமுனிவரின் பார்யையான
இந்திரசேனையின் பெயர்: இவளே பிறகு திரௌபதியாகப் பிறந்தாள்.  இந்தச்
சரித்திரத்தை ஆதிபருவத்துத் திரௌபதிமாலையிட்ட சருக்கத்து 72-
ஆஞ்செய்யுட்குமேல் காண்க.  அள்ளிக்கொள்ளப் பொங்கிய விருள் -
தன்மைத்தற்குறிப்பேற்றம். இங்கிதம் - (பிறனிடம் தோன்றுகின்ற) குறிப்பு;
மிக்க கவனம் என்றபொருளை இங்கு