இதுவும் அடுத்த கவியும் - குளகம்

     (இ - ள்.) (அதுகேட்டு அந்தயாகசேனன் என்னை நோக்கி). 'மரபால் -
சாதியினால், மன்னன் யான் - நானோ அரசன்: நீ முனிவன் - நீயோ
அந்தணன்: எனக்குஉம் உனக்குஉம் என்ன நண்புஉண்டு - எனக்கும் உனக்கும்
என்னசிநேகம் இருக்கிறது?' என்ன - என்றுசொல்லி, ஏசி - பழித்து, நகை
செய்து - சிரித்துப் பரிகாசம் பண்ணி, இகழ்ந்தான் - அலட்சியஞ் செய்தான்:
அன்ன துருபதன் தன்னை - அந்தத் துருபதராசனை நோக்கி, (நான்), அவையில்
அரசர் கேட்ப - அவன் சபையிலுள்ள அரசர்களெல்லாங் கேட்கும்படி,
'சொன்ன வாய்மை நீஏ சேர்ந்தாய் - சொன்னவார்த்தையை நீயே தவறினாய்:
யான்ஓ சோரேன் - நானோ தவறேன்; (எ-று.) - இச்செய்யுளில் 'துருபன்
தன்னை' என்பதும், 'கேட்ப' என்பதும், அடுத்த செய்யுளில் வரும் 'என்றேன்'
என்னும் முற்றைக் கொள்ளும்.

     நீ முன்பு எனக்குப் பாதியரசுகொடுப்பதாக வாக்குத்தத்தஞ் செய்ததைத்
தவறினையே யாயினும், நான் இப்பொழுது உன் விஷயமாகச் சொல்லும்
சபதத்தைத் தவறாது நிறைவேற்றுவேன் என்பது, ஈற்றடியின் கருத்து:
துருபதனென்பது, யாகசேனனுக்கு வழங்கும் வேறொருபெயர். துருபன் =
துருபதன்: விகாரம். ஏ - பிரிநிலை. ஓ - தெரிநிலை. 'அன்ன நிருபன்' எனவும்
பாடம்.                                                      (318)