(இ-ள்,) 'என் நினைந்து-என்ன நினைந்து, என் சொன்னேன் -
யாதுசொன்னேன்! என் செய்தேன்-என்னகாரியஞ்செய்திட்டேன்,' என்று -
என்றுசொல்லி, சோரும்-(பின்பு மனந்) தளர்கிற, அன்னையை - தாயான குந்தியை,
தன்நிகர் இலாத கேள்வி சான்ற சீர் தருமன் என்பான்- தனக்கு ஒப்பில்லாத
நூற்கேள்விமிக்க புகழையுடைய தருமபுத்திரன்,  வணங்கி-நமஸ்கரித்து, (அவளை
நோக்கி),  நின் சொல்-உனது வார்த்தை, ஆரணம் படியது ஆகும் - வேதத்தின்
தன்மையதாம்; 'நின் நினைவு அன்று - (இது) நீ நினைத்துக் கூறியது அன்று
(தற்செயலாய் உன்வாயில்வந்த வார்த்தை); (அன்றியும்), எங்கள் நெஞ்சில்உம்
நினைவுஉண்டு-எங்கள்மனத்திலும் இந்த எண்ணம் உண்டு,' என்றான் - என்று
சொன்னான்; (எ- று.)

      'என்செய்கேன்' என்றும் பாடம். தாய்வார்த்தை வேதவாக்கியம்போலக்
காரணங்கருதாமலே விதிரூபமாக அங்கீகரிக்கத்தக்கதென்பான், 'நின்சொல்
ஆரணப்படியதாகும்' என்றான். சாஸ்திர விரோதமானதைச் சொல்லத்தக்கவனல்லாத
தருமன் ஒரு பெண்ணை நாங்கள் ஐவரும் மணஞ்செய்துகொள்ளக்
கருதுகின்றோமென்றல் அப்பெண்ணினிடத்து வைத்த காதல்பற்றியேயன்று
விதிவயத்தனா யென்பது விளங்க, 'தன்னிகரிலாதகேள்விசான்ற சீர்த்தருமனென்பான்'
என்றார். மற்று-அசை; விளைமாற்றுமாம்,                            (541)

67.- குந்தி  ஒருவாறுதேறுதலும், இரவுகழிதலும்.

     (இ-ள்.)  பார் அனத்தின்உம் - பூமி முழுவதிலும், தன் நாமம் - தனது
பெயரை,பரப்பிய - (புகழாற்) பரவச்செய்த, பார்த்தன் என்னும் வீரனை-
அருச்சுனனென்கிறவீரனை, பயந்த-பெற்ற, பாவை-பெண்ணாகியகுந்திதேவி, இது
விதிவழி என்று எண்ணி - (தான் கூறியதும் தருமன் கூறுகிறதுமாகிய இச்செயல்)
ஊழ்வினைவசத்ததாமென்று நினைத்து,-மாரனுக்கு அரசு நல்கும் மங்கைஉம்
தான்உம்-மன்மதனுக்கு அரசாட்சியைக்கொடுக்கின்ற இளம்பெண்ணான
திரௌபதியும்தானுமாக, அந்த கார் இருள் கங்குல்- கரிய இருளையுடைய
அவ்விரவில், மைந்தர்கட்டு உரை கசிந்துகேட்டாள் - தன்) பிள்ளைகளான
அப்பாண்டவர்கள் கூறும்பொருளுள்ள மொழிகளை அன்புகொண்டு கேட்டாள்;
(எ-று.)

     விற்றிறம் போர்த்தொழில் முதலிய வீரர்க்குஉரிய வார்த்தைகள் பலவற்றை
அவர்கள் இரவிற் சொல்லிக்கொண்டிருக்க, அவற்றைக் குந்தியும் திரௌபதியும்
கேட்டனரென்க. பாவைதானும் மங்கையும் கேட்டாள்-இரண்டு
பெண்பாற்பெயர்கள்சிறப்பினால் ஒரு முடிபை ஏற்றன; (நன் பொது-27.)    (542)

68.- அங்குநிகழ்ந்த செய்திகளைத் துருபதன் ஒற்றரால் அறிந்து
மறுநாள் அவர்களைத் தன்மனைக்கு அழைத்தல்.