சென்னி ஏந்தினோம் - எமது மலரை முடித்தற்குஉரிய சென்னியில் தாங்கினேம்;
(எ - று.)

     எமதுசாபத்திற்கு ஒருவிமோசனம் ஏற்படுமாறு திருவருள் புரியவேணுமென்று
வசிஷ்டமுனிவன் பாதங்களில் வணங்கினோ மென்றவாறு. உததி - நீரையுடையது:
கடல்: வடசொல்.                                                 (74)

     (இ - ள்.) அன்புஉடை - கருணையையுடைய, முனி - அவ்வசிட்ட
முனிவன்,முனிவு ஆறி - கோபந்தணிந்து, "எழுவர்உம் - (தேனுவைக் கவர்தற்கு
உடந்தையாயிருந்த) ஏழுபேரும், புல் மானுடம் பிறப்பு புரிந்து மீளுதிர் -
புல்லியமானிடப்பிறவியையெடுத்து (உடனே உமது பதவிக்கு) வந்துவிடுங்கள்: மின்
புரை தெரிவை சொல் விழைந்த - மின்னலைப் போன்ற [பேரொளிபடைத்த]
மனைவியின் சொல்லை விரும்பிக் கேட்டுக் களவைப் பிரதானனாகஇருந்து
செய்த, 'நீ-, அவண் - அந்தப்பூமியில், இன்பம் அற்று - பெண்ணின்பத்தை நீங்கி,
அநேகம்நாள் இருத்தி - வெகுகாலம் இருப்பாயாக", என்ன - என்றுகூற,
-(எ-று.) - "செல்வமும்...எண்மருமிழந்தனம்...என" என்று அடுத்த கவியோடு
தொடரும்.

     தெரிவையின்சொல்லை விழைந்து களவாடிய பிரபாசனுக்கு மானுடனாகித்
தெரிவையின்பம்நீங்கி மண்ணுலகிற் பலநாளிருந்து பிறகு தன்
பதவியையடையுமாறும், அவனுக்கு உடந்தையாயிருந்த மற்றையெழுவர்க்கும்
பூமியில் மானுடப்பிறவி யெடுத்துஉடனே மீளுமாறும் சாபவிடை தந்தனன்
வசிட்ட முனிவனென்க.                                          (75)

     (இ - ள்.) (இங்ஙனம் வசிட்டமுனிவன் சபித்ததனால்), எண்மர் உம் -
(வசுக்களாகிய நாங்கள்) எட்டுப்பேரும்,- விண் வரு செல்வம்உம் -
சுவர்க்கலோகத்துப்பெறுமாறுவருகின்ற ஐசுவரியத்தையும், விழைவு உம்-
போகத்தையும், மேன்மைஉம் -சிறப்பையும், இழந்தனம்- இழந்திட்டேம்:
என்செய்வேம்- (இனி) என்செய்யமாட்டுவேம்? என - என்று, மண் வரு
தையலை வணங்க - பூமியிலிழிகின்றகங்காதேவியை வணங்க, தையல்உம் -
அந்தத் தேவியும், பண் வருமொழிசில -இராகத்தையொத்த சிலசொற்களை,
பகர்ந்து - சொல்லி, தேற்றினாள்- (அவர்களுடையமனவருத்தத்தைச் சிறிது)
ஆறச் செய்தாள்; (எ -று.) - கங்கையாள் தேற்றுவதைமேலிரண்டு செய்யுள்களிற்
காண்க.                                                   (76)