(இ-ள்.)தனஞ்சயன் - அருச்சுனன், தன் அருகுஏ - தனது
சமீபத்திலிருந்து, அமரர்எலாம் - தேவர்கள் யாவரும், இனிது போற்ற -
இனிமையுறத் துதிக்க, அங்கு - அத்தேவலோகத்தில், இருந்ததன் பின் -
சிலகாலந் தங்கியிருந்தபிறகு,-தயங்கும்சோதி-விளங்குகின்ற ஒளியையும்,
மன்னும் எழில்-பொருந்திய அழகையுமுடைய, காந்தர்ப்பம் என்னும் நாமம்
வரை வழிஏ - காந்தர்ப்பமென்று போர்கொண்ட மலையின்வழியாக,
வருவதுஉம் - (திரும்பிப் பூலோகத்துக்கு) வரப்போவதையும்,-மருவுகாதல்
- (அவ்வருச்சுனனிடம்) பொருந்திய அன்பையுடைய, உன்னுடைய-,
பெருந்துயரம் - (அவ்வருச்சுனனுடைய பிரிவினாலாகிய)மிக்க துன்பம்,
தணியும் ஆறுஉம் - ஆறியிருக்குமாறும், உரைத்தருள்க - சொல்வாயாக,
என - என்று சொல்லி, உம்பர்கோமான் - தேவேந்திரன், உன்பால் -
உன்னிடத்து, என்னை-,விடுத்தனன்-அனுப்பினான்: (அதனால்),
வந்தேன்-,என்றான்- என்று (தான்) வந்த வரலாற்றைக் கூறினான்:
(யாவனென்னில்),-எல்லாஉலகுஉம் முடிந்திடும் நாள்உம் ஈறு இலாதான் -
உலகம்யாவும் அழிந்திடும் பிரளய காலத்தும் தனக்கு இறுதிவரப்
பெறாதவனானஅந்த ரோமசமுனிவன்;(எ-று).

     அருச்சுனன்தான் எந்தக் கருத்தோடு சென்றானோஅந்தக் கருத்து
முற்றி முன்னிலும் பலமடங்கு மேன்மை பெற்றுள்ளானாதலால்,அந்நிலையை
நினைந்துநீ துயரம் தவிர்ந்து நிற்க என்று உன்னிடம் சொல்லுமாறு
என்னைவிடுத்தானென்பது,'உன்னுடையபெருந்துயரந்தணியுமாறு
முரைத்தருள்க'என்றதன் கருத்து.  தணியுமாறும் என்ற உம்மை-விடயம்
விளங்குமாறு கூறுவதன்றி என்று எச்சப்பொருளைத்தரும்: இனி, இசை
நிறையாகவுமாம்.                                        (343)

7.-நான்குகவிகள்-முனிவன்மொழியால் பாண்டவர்
வருத்தமாறிப்புறப்பட்டு, உரோமசன்காட்டப்
பலதீர்த்தங்களிலும்நீராடிக் காந்தர்ப்பமலையில்தங்குதல்
கூறும்.

     (இ-ள்.) மாமுனி தன் - சிறந்த உரோமச முனிவனுடைய, மொழி-
வார்த்தையை, கேட்டு-,புரை இல் கேள்வி - குற்றமற்ற
நூற்கேள்வியையுடைய, மன்னவன்உம்-யுதிட்டிரராசனும், தம்பியர்உம்-
தம்பிமார்களும், வருத்தம் மாறி-(தம்) வருத்தந்தணிந்து,-