பிரதிமைகளையலங்கரித்தற்குப் பலவகைப் பட்டாடைகள் கொணர்ந்துதரும்படி
வேண்டின ளாதலால், உத்தரை வண்டற்பாவைக்கு உடுத்துதற்கென்று
தூசுகளைக் கவர்ந்தான்.  'அம்ருத கிரணன்' என்று ஒருபெயர்பெறும்படி
சந்திரனது கிரணங்களெல்லாம் அமிருதமயமானவை யாதலால், 'திங்களமுது'
எனப்பட்டது. பொலிவு இழத்தலை விளக்குதற்கு, 'மயிர்கொய்தென்ன' என்று
உவமைகூறினார்; மயிர்கொய்தல், அவமானப்படுத்துதற் குறிப்புமாம்:
தூசுபறித்தலும் அப்படியே. 'இத்தரையிடங்கொளாமல்' என்றதனால்
பகைவர்களின் மிகுதி கூறியவாறாம்.                              (261)

103.-மயங்கி விழுந்தவர்கள் நெடும்பொழுது கழித்துத்
தெளிந்தெழுந்து அருச்சுனனது வீரத்தைமெச்சி இரதம்
முதலியவற்றிலேறிக்கொண்டு ஊர்க்குத் திரும்புதல்.

      (இ -ள்.) விழுந்தவர் - (அவ்வாறு மோகநாஸ்திரத்தால் மயங்கி)
விழுந்துகிடந்த பகைவரனைவரும், நெடும் போது ஆக - வெகுநேரங்கழிந்த
பின்பு, மெய் உணர்வு எய்தி - உண்மையான அறிவு உண்டாகப்பெற்று
[மயக்கந்தெளிந்து], அழுந்திய பகழியோடுஉம் - (உடம்பில்)
தைத்துக்கிடக்கின்ற அம்புகளுடனும், அரிபடு கவசத்தோடுஉம் -
பலதுளைகளையடைந்த கவசத்துடனும், மெல்ல எழுந்து - மெதுவாக எழுந்து,
தம் இரதம் யானை இவுளியின் ஏறி ஏறி - தம் தமது தேர் யானை
குதிரைகளின்மேல் ஏறிக்கொண்டு, தொழும் தகு தெய்வம் அன்ன சூரனை -
(யாவரும்) வணங்கத் தக்க கடவுளைப் போன்ற மகாவீரனாகிய அருச்சுனனை,
துதித்து - மெச்சிக் கொண்டே, மீண்டார் - திரும்பி (த் தமது ஊர்க்கு)ச்
சென்றார்கள்; (எ - று.)

     பிறர்செய்தற்கரிய செயல்களைத் தான் எளிதிற் செய்து முடிக்குந்
திறத்திற் கடவுள்போன்றவ னென்பார், 'தொழுந்தகு தெய்வமன்னசூரன்'
என்றார்.  அவனை இவர்கள் துதித்தது, தம்மை, உயிரோடுவிட்ட உபகாரத்தை
நோக்கி யென்க.  மெய்உணர்வுஎய்தி-உடம்பில் உணர்வு வந்து கூடப்பெற்று
என்றுமாம்.  'பகழியோடும்', 'கவசத்தோடும்' என்ற இடங்களில், 'ஓடு' என்ற
மூன்றனுருபு - அடைமொழிப்பொருளது.  அரிபடுதல் - துளைக்கப்படுதல்.
'ஏறி ஏறி' என்ற அடுக்கு - பன்மைப்பொருளது.                                      (262)

104.-அருச்சுனன் துரியோதனனை மகுடபங்கஞ்செய்தல்.