யளிப்பா ளென்னுங் கருத்தினால், அவளை 'வழிபடுந்தெய்வம்' என்கின்றான்.
"தனியும் ஒரோவழி" [நன். பொது. 41] என்றதனால் "மாதவப்பயன்"
"வழிபடுந்தெய்வம்" என்பவை முதலிய பெயர்ச்சொற்கள் ஒரு பொருளையே
குறிப்பன என்று தெரிய நிற்பதனால், பெயர்தோறும் ஒருவினையே
கொடுக்கப்பட்டது.  என்னுடை ஆவிவாழ்வு உற என்னுடை
வண்ணமங்கைவந்தனள் என்றுகூட்டி யுரைப்பாருமுளர்.               (79)

     (இ - ள்.) நீ-, அருகு உற -சமீபத்திற் பொருந்த, வருக -: நீ-, இருசெவி
தழைக்க - (என்னுடைய) இரண்டுகாதுகளும் செழிக்குமாறும், நின்று உள்ளம்
உருக-(உன் வாசகங்கள் என்மனத்திலே) நிற்பதனால் (அந்த) மனம்
உருகுமாறும், மதுரம் வாசகம் - இனிய வார்த்தைகளை, தருக-: உடலம் தேம்
உற - என்னுடம்பு இன்பமடையுமாறு, நீ-, தழுவுக-: நீ-, பருக- (நான்)
நுகருமாறு,- பவளம் வாய் - பவழம் போன்ற (உன்) வாயிதழை, வழங்குக -
தருவாயாக, எனா - என்று சொல்லி,-(எ - று.)- "கிடந்தவனெழுந்து" என்று
மேற்கவியில் தொடரும்.  ஆதரத்தினால், 'நீ' என்பது வாக்கியந்தோறும்
வந்தது.                                                  (80)

29.-தன்னைக் கீசகன் பற்றவருகையில் திரௌபதி யோட,
கீசகனும் தொடர்ந்து செல்லுதல்.

      (இ -ள்.) கிடந்தவன் - (படுக்கையிற்) படுத்திருந்தவனான கீசகன்,
எழுந்து-, ஒரு கேடு வந்துறா மடந்தையை-ஒருதீங்கும் வரப்பெறாத
பெண்ணாகிய திரௌபதியை, தழுவுவான் - ஆலிங்கனஞ்செய்து
கொள்ளுதற்பொருட்டு, வந்து சார்தலும் - வந்துசேர்ந்த வளவில்,- விடம் திகழ்
விழியினாள் - கொடுமைவிளங்குகின்ற கண்பார்வையையுடையவளான
அந்தத்திரௌபதி, ஓட - ஓடாநிற்கையில்,-அறிவு இலா சோரன் தான்உம்-
நல்லறிவு இல்லாத கள்ளநெஞ்சை யுடையனான அந்தக்கீசகனும், வேட்கையால்
- காதலால், தொடர்ந்தனன் - (அவளைத்) தொடர்ந்து சென்றான்; (எ - று.)

     'கேடுவந்துறா மடந்தை' என்றது, அவளுடைய பாதிவிரதியத்திற்கு
ஒருவராலுந் தீங்கு இழைக்கமுடியாது என்ற குறிப்பினது.  அவள் நோக்கே
அந்தக் கீசகனுடைய மரணத்திற்குக் காரணமாவதால், 'விடந்திகழ் விழியினாள்'
என்ற தென்னலாம்: அன்றியும், கருவிழிக்கு விடத்தை உவமை கூறுதலும்
உண்டு.                                                      (81)