மாமொட்டொடிந்துகொடுஞ்சியுடன்மான்றேர்சிதையமார்புருவ நாமக்கணைகள்பலபடவில்லுகைத்தானின்றுநகைத்தானே.

     (இ - ள்.) (அப்பொழுது), தாமம் - ஒளியையுடைய, வலம்புரி தெரியலோன்-
நஞ்சாவட்டைப் பூமாலையையுடைய துரியோதனனது, தட தாமரை கை - பெரிய
தாமரைமலர்போன்ற கையிலுள்ள, தனு - வில், தறிய - முறிபடவும்,-சேமம்-
நன்மையுள்ள, கவனம் பவனம் கதி - நடையிலே வாயுவினது சஞ்சாரத்தை யொத்த
[விரைந்த], பரிமா நான்குஉம்- (துரியோதனனதுதேர்க்) குதிரைகள் நாலும், சிரம்
துணிய - தலை அறுபடவும்,-மா மொட்டு ஒடிந்து கொடுஞ்சியுடன் மான் தேர்
சிதைய - பெரிய மொட்டு என்னுந் தேருறுப்பு ஒடிபட்டுப் கொடுஞ்சியென்னும்
உறுப்போடு குதிரைகள்பூட்டிய (துரியோதனனது) தேர் அழியவும், மார்பு உருவ -
(அவன்) மார்பு துளைபடவும், நாமம் கணைகள்-அச்சத்தை விளைக்கும்படியான
அம்புகளை, பலபட - பலவாக, வில் உகைத்தான் - (தனது) வில்லினின்று
செலுத்தி,(வீமன்), நின்று நகைத்தான் - எதிர்நின்று (அவனது தோல்வியை
நோக்கிச்)சிரித்தான்; (எ - று,)

     இங்கே, நகைப்பு-பகைவனை இகழ்தல் காரணமாகப் பிறந்தது. இப்பாட்டுக்கு
'வீமன்' தோன்றா எழுவாயென்பதை, அடுத்தகவியில் "அவனைப் பெற்றெடுத்தோன்"
என்பதனா லறிக. வலம்புரித் தெரியலோன் என்பது-கைத்தனு, பரி, தேர், மார்பு
என்றநான்கோடும் இயையும். மொட்டு - தேரில்வீரன் ஏறியிருக்கும் ஆசன
மென்றும்,தேரின்கூம்பு என்றும் கூறுவர். கொடிஞ்சி - தாமரை முகைவடிவாகச்
செய்ததேருறுப்பு என்றனர் நச்சினார்க்கினியர். மா என்னும் விலங்கின்
பொதுப்பெயர்,னகரமெய்ச்சாரியை பெற்று இங்கே சிறப்பாய்க் குதிரையை
உணர்த்திற்று.                                                   (163)

25.-சகுனிமுதலியோர் துரியோதனனை எடுத்தணைத்தல்.

     (இ - ள்.) (அப்பொழுது), சகுனியும்-, பொன் ஆர் தட தேர் சல்லியன்
உம்-பொன்னினா லமைந்த [அழகுநிறைந்த] பெரிய தேரையுடைய சல்லியனும்,
முதல் ஆஉள்ள - முதலாகவுள்ள, அ பூபாலர்-அந்த [துணை வந்த] அரசர்கள்,
-'முன் நாள்அமரில்-முந்தின [மூன்றாவது] நாட் போரில், கடோற்கசன்-, முனை
வெம் சரத்தால்- கூர் நுனியையுடைய கொடிய அம்புகளால், மூழ்குவித்தான்-(நமது
துரியோதனனை)முழுகச் செய்தான்; பின் நாள் - அடுத்த இந்நாளில், அவனை
பெற்று எடுத்தோன்; -அக்கடோத்கசனைப் பெற்ற தந்தையான வீமன், பிறை
கணையால் மீள பிளந்தான்-அர்த்தசந்திரபாணங்களால் மறுபடியும்
(இத்துரியோதனனைப்) பிளந்திட்டான்,'என்னா - என்று சொல்லி, இரங்கா - மன