(அபிமன் முன்) அழிதலை, கண்டு-பார்த்து, அரசன்-துரியோதனன். கன்னனை
பார்த்து-கர்ணனைநோக்கி, 'கிரீடி வந்து இவனை கூடில்- அருச்சுனன் வந்து
இவ்வபிமனைக் கூடிவிட்டால், (பின்பு) இபோர், கேவலம் அல்ல - இந்தப் போர்
(வெல்ல) எளிதன்று: (ஆதலின் விரைவிலே.) நீ வலை ஆகின் சென்று நேர்
மலைந்து அடர்த்தி - நீ வல்லவனாவையானால் (எதிரிற்) சென்று போர் செய்து
(இவ்வபிமனை) அழிப்பாய்,' என்ன-என்றுசொல்ல, (அப்படியே), கொடையால்
மிக்கோன் - ஈகைத்தொழிலாற்சிறந்த கர்ணன், கோவலன் மருகன் தன்னை
குறுகினன் - கண்ணன்மருமகனான அபிமனைச் சமீபித்தான் எ - று.)     (238)

101. கர்ணனுந் தோற்றுப் போதல்.

     (இ-ள்.) மன் - அரசர்கள், முரி- அழிதற்குக்காரணமான, குவவுதிண் தோள்-
திரட்சியையுடைய வலிய தோள்களையுடைய, வாசவன் பேரன்தன்னோடு -
இந்திரனது பௌத்திரனான அபிமனுடனே, அரு சமர் விளைத்த காலை -
(செய்தற்கு) அரியபோரை மிகுதியாகச்செய்தபொழுது, அல்முரி இரவி மைந்தன் -
இருள் அழிந்தற்குக் காரணமான சூரியனுக்குப் புத்திரனான கர்ணன், செல்முரிந்து
என்ன-மேகம் மிகச்சிதைந்தாற்போல, ஏறு தேர் முரிந்து- (அபிமனம்புகளால் தான்)
ஏறியிருந்த தேர் உடைந்து, எடுத்த வாகை வில் முரிந்து-(கையிற்பிடித்த)
வெற்றியைத்தருகிற வில் முரிபட்டு, உள்ளம் தான்உம் மிக முரிந்து- மனமும்
மிகக்கலங்கி, உடைந்து- தோற்று, மீண்டான் - திரும்பினான் [புறங்கொடுத்தான்]:
(எ-று.)  

     மன் என்பது- அரசச்சாதியை யுணர்த்திற்று. மல் முரி எனப் பிரித்து,
மற்போர்த்தொழிலிற் சிரமப்பட்ட என்றும், மற்போர்வீரரை அழிக்கவல்ல என்றும்
பொருள்கொள்ளலும் அமையும். விரைந்து செல்லுதலிலும். பெரிய வடிவத்திலும்,
மேகத்துக்குத் தேர் உவமை.                                      (239)

102.-  கர்ணன் அபிமனை மீண்டும் எதிர்த்துத் தோற்றல்.

     (இ-ள்.) (அஞ்சிப்புறங்கொடுத்த கர்ணன், பின்பு), தேறினான்-
மனந்தைரியப்பட்டான்; தேறி-தைரியப்பட்டு, துச்சாதனன் தரும் செம் பொன்
தேரின்- துச்சாதனன் கொடுத்த சிவந்த பொன்மயமான தேரில், ஏறினான் -
ஏறிக்கொண்டு, வில்உம் எரிகணை பலஉம் கொண்டு- வில்லையும் அழிக்கிற
அநேக பாணங்களையும் எடுத்துக்கொண்டு, மீள-மறுபடியும், தூறினான்-
(அவ்வம்புகளைச்)