நறைமலரிதழிசேர்நாதன்வார்சடைப் பிறைமதிநிலவினும்பிறங்கவீசுமால்

     (இ-ள்.) நிறை மதி நிகர் என (கலைகள்) நிறைந்த [பூர்ண] சந்திரன் ஒப்பு
என்னும்படி, நிறத்த - வெண்ணிறத்தையுடைய, வெள்ளி- வெள்ளி மயமான, அம் -
அழகிய, பொறைமலை - (பூமியைத்) தாங்குவதான கைலாசகிரி, திசைதொறுஉம் -
எல்லாத்திக்குக்களிலும், பொழியும்- சொரிகிற, வாள் நிலா- பிரகாசமான
வெள்ளொளி,நறை - தேனையுடைய, இகழி மலர் - கொன்றைப்பூ, சேர் -
பொருந்தின, நாதன் -தலைவனான சிவபிரானது, வார்சடை - நீண்ட சடையிலுள்ள,
பிறை மதி -இளஞ்சந்திரனது, நிலவின்உம் - நிலாவொளியைக் காட்டிலும்,
பிறங்க -மிக்குவிளங்க, வீசும் - பரவும்; (எ-று.)- ஆல் - ஈற்றசை

     பிறைச்சந்திரன் நிலவினும் கைலாயத்தின்வெள்ளொளி மிக்கதென்பதாம்.
மலைபூமியைத் தாங்குவதாதலை, பூதரம் என்ற பெயரினாலும் அறிக.     (342)

     205.- அங்கு யாழிசை, வந்த விடாயைப் போக்குவதாகை.

     (இ-ள்.) நீர் அறு தருக்கள்உம் - ஈரம் வற்றிய மரங்களும், தழைக்க -
செழிக்கும்படி, முன் நின்று - (சிவபிரானது) முன்னே நின்றுகொண்டு, நாரதன் -
முதலியோர் - நாரதமுனிவன் முதலானவர்கள், நவிற்று - பாடுகிற, யாழ் நாதம் -
வீணையின் இசை,- பாரதம் அமர் புரி - பாரதயுத்தத்தை நடத்துகிற, பச்சை மா
முகில்- பசுநிறமுள்ள பெரியமேகம்போன்ற கிருஷ்ண அருச்சுனரது, ஆர் அதர்
விடாயை- (செல்லுதற்கு) அரிய நெடுவழியில் வந்தாலாகிய இளைப்பை, வந்து
ஆற்றுகின்றது - (அருகில்) வந்து தணிக்கின்றது;

     சங்கீத சாஸ்திரலக்ஷணத்துக்குச் சிறிதுந் தவறாத மிக இனிய இசைப்பாட்டைக்
கேட்டமாத்திரத்தில் பட்டுப்போன மரங்களும் தளிர்த்துப்பூத்துக் காய்த்துப் பழுத்துச்
செழிக்குமென்றல் மரபாதலால்,    'நீரறுதருக்களுந்தழைக்க நவிற்று நாதயாழ்'
எனப்பட்டது; "கலைத்தொழில்பட வெழீஇப்பாடினாள் கனிந்து, இலைப்பொழில்
குரங்கின வீன்ற தூண் தளிர்" என்ற சிந்தாமணியையுங் காண்க. நாரதன் -
தேவமுனி; பிரமனது குமாரன்; நரம் - மனிதர், அவர்களுள் உள்ள ஒற்றுமை -
நாரம்: அதனை, தன் - (கலகத்தாற்) கெடுப்பவன் என்றாவது, நாரம் -
ஆத்மசம்பந்தமான ஞானம்: அதனை, தன் - (பிறர்க்கு உபதேசத்தாற்)
கொடுப்பவன்என்றாவது காரணப் பொருள். முகில் - உவமாகுபெயர்.   (343)

206.-ஆங்கு வீசுங் காற்றின் தன்மை.