ஒருங்கு கூடிவந்து, விசயன்மீது - அருச்சுனன்மேல், சுடு சரம் தொடுக்க -
அழிக்கவல்ல அம்புகளைச் செலுத்த,- ( எ -று.)-"வயவரை ^*** கலக்கினான் என
அடுத்த கவியோடு தொடர்ந்து முடியும்.

     'ஒக்கும்' என்றது - அங்கீகாரவார்த்தை, உளவுகோல் - கசைக்கோல்.

     இதுமுதற் பதின்மூன்று கவிகள் - அந்தாதித்தொடையமையப்
பாடப்பட்டிருக்குமாறு காண்க; இது - பொருட்டொடர்நிலையிடையிலே வந்த
சொற்றொடர்நிலை.                                            (418)

22.- கர்ணனைச்சார்ந்த வீரர்களை அருச்சுனன் அழித்தல்.

     (இ -ள்.) சரம் தொடுத்த - (இவ்வாறு தன்மீது) பாணங்களைப் பிரயோகித்த,
வயவரை - வீரர்களை, - உரம்குளிக்க- (அவர்களுடைய) மார்பில் (அம்புகள்)
மூழ்கவும், வாகு வீழ - தோள்கள் (துணிபட்டு) விழவும் உதரம் மூழ்க - வயிற்றில்
(அம்புகள்) அழுந்தவும், ஒளி முடி சிரங்கள் அற்று மறிய - பிரகாசமுள்ள
கிரீடத்தைத் தரித்த தலைகள் துணிபட்டு விழவும், என்பு சிந்த - எலும்புகள்
வெளிச்சிதறவும், வாய்கள் துளை பட - வாய்கள் துளைப்படவும், கரம் துடிக்க -
கைகள் (துணிபட்டுத்) துடிக்கவும், இரு பதங்கள் தறிய- இரண்டுகால்களும்
துணிபடவும், சரத்தினில் - (தனது) அம்புகளினால், (அருச்சுனன்), தனி தனி -
தனியே தனியே, கலக்கினான்- கலங்கச்செய்தான்; ( எ -று.)- வயவரைக்
கலக்கினான் என இயையும்.' உரம்குளிக்க உதரம் மூழ்க'- மார்பும் வயிறும்
அம்புகுளிக்கப் பெற என்றுமாம்.                             (419)

23.- அருச்சுனனது போர்த்திறத்தைத் தேவருங் கொண்டாடுதல்.

     (இ-ள்.) கலக்கம் உற்று - (இவ்வாறு) கலக்கத்தையடைந்தும், வில் இழந்து -
விற்களை யிழந்தும், கவனம் மா இழந்து - நடைவல்ல குதிரைகளையிழந்தும்,
மேல்- மற்றும், இலக்கம் அற்ற களிறுஇழந்து - எண்ணில்லாத யானைகளை
யிழந்தும்,கொடி கொள் தேர் இழந்து - துவசத்தைக் கொண்ட தேர்களை யிழந்தும்,
போய்-தோற்றுப் போய், உலக்க - அழியும்படி, இட்டு- (எதிர்ப்பக்கத்து வீரர்களை
யெல்லாம்) செய்திட்டு,- அளர்க்கர்வாய் உலம்ப ஓடு கலம் என - கடலிலே
ஒலியுண்டாக விரைந்துசெல்கிறமரக்கலம்போல, துலக்கம் மிக்கு வருதல் -
விளக்கம்மிகுந்து (அருச்சுனன் தன்தேரின்மீது) விரைந்துவருதலை, கண்டு -
பார்த்து,சுரர்உம் - தேவர்களும், நின்று - திகைத்துநின்று, துதி செய்தார் -
தோத்திரஞ்செய்தார்கள்;