6. இந்திரப்பிரத்தச் சருக்கம்

திருதராட்டிரன் தருமபுத்திரனுக்கு முடி சூட்டுவித்தல்

அத்தினபுரியில் ஐ-இரு பதின்மர் ஐவர், என்று இரண்டு அற, தம்மில்
ஒத்தனர் மருவ, தெவ்வர் மெய் வெருவ, உளம் மகிழ் நாளில்,
                                 மற்று ஒரு நாள்,
மைத்துனன் முதலாம் தமரையும், தக்க மந்திரத்தவரையும், கூட்டி,
                                எண்ணினான், இகலோன்.

'செழு முரசு உயர்த்த வேந்தனுக்கு இன்று திரு அபிடேக நாள்' என்று,
முழு முரசு அறைந்து, நகரி கோடித்து, முடி புனை கடி கொள்
                                 மண்டபத்தின்
எழு முரசு அதிர, பகீரதி முதலாம் எத் துறைப் புனல்களும் இயற்றி,
தொழு முரசுடன் வெள் வலம்புரி முழங்க, சுருதி மா முனிவரும்
                                 தொக்கார்.

அத்தியின் பலகை நவமணி அழுத்தி, ஆடகத்து அமைத்து,
                                 அரி முகத்தால்
பத்தி கொள் பீடத்து அழகுற இருத்தி, பசும் பொனின்
                                 தசும்புகள் நிறைந்த
சுத்த நீர் வியாதன் தௌமியன் முதலோர் சொரிந்தனர்-சோமன்
                                 வந்து உதித்து,
சித்திர கிரியின் நெடு நிலா வெள்ளம் சீருடன் வழிய,
                                 வார்த்தெனவே.

அம் கண் மா ஞாலம் முழுவதும் கொடுத்தற்கு ஆயர்தம்
                                 பதியின் அங்குரித்த
செங் கண் மால் முதலாம் கிளைஞரும், வயிரத் தேர்மிசைச்
                                 சேனையும், தாமும்,
வெங் கண் மாசுணத்தோன் எண்ணம் எத் திசையும் வெளிப்பட,
                                 வேந்தர் ஐவரும் போய்,
தங்கள் மா தவத்தால் காண்டவப் பிரத்தம் என்னும்
                                 அத் தழல் வனம் அடைந்தார்.

கண்ணன் இந்திரனோடு விச்சுவகன்மாவையும் வருவிக்க,
இந்திரன் ஒரு நகரம் அமைக்குமாறு விச்சுவகன்மாவை ஏவுதல்

போய் அவண் புகுந்த பொழுது, பைங் கடலும், பூவையும்,
                                 புயலும், நேர்வடிவின்
மாயவற்கு, 'எவ்வாறு, இவ்வுழி இவர்கள் வாழ்வது?'
                                 என்று, ஒரு நினைவு எய்தி,
நாயகக் கடவுள்தன்னை முன்னுதலும், நாக நாயகனொடும் நடுங்கி,
மேய கட்புலன்கள் களித்திட, திருமுன் நின்றனன்,
                                 விச்சுவகன்மா.

'மரகதம், கோமேதகம், துகிர், தரளம், வைரம், வைதூரியம், நீலம்,
எரி மணி, புருடராகம், என்று இவற்றிற்கு ஆகரம் இந்த
                                 மா நகர்' என்று,
அரி முதல் இமையோர் அனைவரும் புகழ்ந்தார்; 'ஆடகப்
                                 பொருப்பினை அழித்து,
தரணியில் நகர் ஒன்று அமைத்தவா!' என்று, தபதியர்
                                 யாவரும் வியந்தார்.

'என் பதி அழகு குலைந்தது' என்று எண்ணி, இந்திரன்
                                 வெறுக்கவும், இயக்கர்
மன், 'பதி பொலிவு சிதைந்தது' என்றிடவும், மற்றுள வானவர், 'பதிகள்
புன் பதி ஆகிப் போயின' எனவும், 'புரை அறு புந்தியால், புவிமேல்
நன் பதி இது ஒன்று இயற்றினான்' என்று, நாரணாதிகள் துதித்திடவும்.

தோரண மஞ்சத் தலம்தொறும் நடிக்கும் தோகையர்
                                 நாடகம் ஒரு சார்;
பூரண பைம் பொன் கும்பமும், ஒளி கூர் புரி மணித்
                                 தீபமும் ஒரு சார்;
வாரணம், இவுளி, தேர், முதல் நிரைத்த வாகமும்
                                 சேனையும் ஒரு சார்;
நாரணன் வனச பத யுகம் பிரியா நலம் பெறும்
                                 மா தவர் ஒரு சார்;

சிற்ப வல்லபத்தில் மயன்முதல் உள்ள தெய்வ வான்
                                 தபதியர் ஒரு சார்;
வெற்புஅகம் மருவி வீற்று வீற்று இருக்கும் விஞ்சையர்
                                 கின்னரர்ஒரு சார்;
அற்புத வடிவின் உருப்பசி முதலாம் அழகுடை
                                 அரம்பையர் ஒரு சார்;
பொற்புடை அமரர் புரியும் மெய்ம் மகிழ்ந்து பொழிதரு
                                 பொன் மலர் ஒரு சார்.

வரை எலாம், அகிலும், சந்தனத் தருவும், மான்மத நாவியின் குலமும்;
திரை எலாம், முத்தும், பவள வண் கொடியும், செம் மணிகளும்,
                                 மரகதமும்;
கரை எலாம், புன்னைக் கானமும், கண்டல் அடவியும்,
                                 கைதை அம் காடும்;
தரை எலாம், பொன்னும், வெள்ளியும், பழன வேலி சூழ்
                                 சாலியும், கரும்பும்.

கயல் தடஞ் செங் கண் கன்னியர்க்கு இந்து- காந்த வார்
                                 சிலையினால் உயரச்
செயல்படு பொருப்பின் சாரலில், கங்குல் தெள் நிலா
                                 எறித்தலின் உருகி,
வியப்பொடு குதிக்கும் தாரை கொள் அருவி விழைவுடன்
                                 படிவன சகோரம்,
நயப்புடை அன்னச் சேவல், பேடு என்று நண்ணலால்
                                 உளம் மிக நாணும்.

அரி மணிச் சிலையின் சலாகையால் வட்டம் ஆகவே
                                 அமைத்த சாலகம்தோறு,
எரி மணிக் குழையார் வதன மண்டலத்தில் எழிலுடன் மிளிரும்
                                 மைத் தடங் கண்-
விரி மணிக் கதிரோன் அளிக்க முன் களிந்த வெற்பிடை
                                 வீழும் மா நதியின்
புரி மணிச் சுழியில் துணையொடும் உலாவிப் பொருவன
                                 கயல்களே போலும்!

'இனத்தினால் உயர்ந்த இந்திரபுரியும், இந்திரப்பிரத்தமும்,
                                 இரண்டும்,
தனத்தினால், உணர்வால், கேள்வியால், அழகால், தக்கது
                           ஒன்று யாது?' எனத் துலைகொள்
மனத்தினால் நிறுக்க, உயர்ந்தது ஒன்று; ஒன்று மண்மிசை
                                 இருந்தது; மிகவும்
கனத்தினால் அன்றித் தாழுமோ? யாரும் கண்டது கேட்டது
                                 அன்று இதுவே.

பாண்டவர் இந்திரப்பிரத்த நகரில் குடி புகுதல்

பரிமள, மதுபம் முரல், பசுந் தொடையல் பாண்டவர் ஐவரும், கடவுள்
எரி வலம் புரிந்து, முறை முறை வேட்ட இன் எழில்
                                 இள மயில் அன்றி,
வரிசையின் அணுகி உரிமையால் அவனி மயிலையும்
                                 மன்றல் எய்தினர்போல்,
புரி வளை தரளம் சொரி புனல் அகழிப் புரிசை
                                 சூழ் புரம் குடி புகுந்தார்.

நா புரப்பதற்கே ஏற்ற நவிர் அறு வாய்மை வேந்தர்,
கோபுரத்து உம்பர், மஞ்ச கோடியில் நின்று, தங்கள்
மா புரத்து உள்ள எல்லை வள மனை யாவும், மாதர்
நூபுரத்து அரவ வீதி அகலமும், நோக்கினாரே.

சமர் முகப் பொறிகள் மிக்க தட மதில் குடுமிதோறும்
குமர் உறப் பிணித்த பைம் பொன் கொடித் துகில் அசைவு நோக்கி,
'நமர் புரக் கிழத்தி, உம்பர் நாயகன் புரத்தினோடும்
அமர் பொரப் பற் பல் கையால் அழைப்பதுபோலும்!' என்பார்.

'அடுக்குற நிலம் செய் மாடத்து அணி உறு பெரும் பதாகை,
மிடுக்கினால் அனிலன் எற்றி, விசையுடன் எடுத்து மோத,
உடுக்களும் நாளும் கோளும், உள்ளமும் உடலும் சேர
நடுக்கு உறுகின்ற, இந்த நகர் வழி போக' என்பார்.

வரம் மிகு கற்பினாளும் மாமியும் வணங்கி நிற்ப,
சரிகமபதநிப் பாடல் தண்டு தைவரு செங் கையோன்,
இரு செவி படைவீடு ஆக, எம்பிரான் அளிக்கப் பெற்ற
பெரு முனி, அவர்க்கு ஓர் வார்த்தை பெட்புறப் பேசுவானே: