(இ-ள்.) பின்னை - பின்பு, இரவுஉம் பகல்உம் - எப்பொழுதும்' பிரியேம்
ஆகி திரிய - (நாங்கள் ஒருவரையொருவர்) பிரியாதவர்களாய் ஒழுக,-
(அவ்யாகசேனன்), தன்னை அடைந்த நண்பின் தகவால் - தன்னை (நான்)
அடைந்த சிநேகத்தின் விசேடத்தால், மிக ஆதரியா - (என்னிடத்து) மிகவும்
அன்புகொண்டு, (என்னைநோக்கி), 'என் ஐ வானம்எய்தி - என்தந்தை
சுவர்க்கமடைய [இறந்த பின்பு], யான்ஏ இறைவன் ஆனால் - நானே
அரசனானால், (அப்பொழுது), உலகில் பாதி ஆள உன்னை வைப்பேன் -
(எனது) நாட்டிற் பாதியை (நீ) அரசாளும்படி உன்னை அரசனாக்கிவைப்பேன்,'
என்றான் - என்று சொன்னான்; (எ -று.)

     (இ-ள்.) (அப்பொழுது), நானும்-, (அவனைநோக்கி) 'நன்று ஆம் நண்புக்கு
இனியாய் - நல்லதான சினேகத்திற்கு இனியவனே!  உன் வாய்மை நன்று நன்று
- உன்வார்த்தை நல்லது நல்லது!' என்று - என்று (உபசாரமொழி) கூறி, (பின்பு),
போந்து - (குருவினிடத்தை விட்டுத் தனியே) சென்று, இயன்ற தவத்தின்
இருந்தேன் - (எனதுசாதிக்குப்) பொருந்தின தவத்தைச் செய்தலில் இருந்து
விட்டேன்: வேந்தன் - (யாகசேனனுடைய தந்தையான) பிருஷதமகாராசன்,
வென்று கொண்ட புவியை- (பகைவரை) வென்ற அரசாண்டுவந்த இராச்சியத்தை,
மகவுக்கு அளித்து - (தன்) மகனுக்குக் கொடுத்து, சென்று வானம் புகுந்தான் -
இறந்து சுவர்க்கத்தை யடைந்தான்: (ஆகவே), சிறுவன் தலைவன் ஆனான் -
யாகசேனன் அரசனானான்; (எ-று.)- சிறுவனென்றது, அவனது இளமையோடு
இழிகுணத்தையும் உணர்த்தும்.                                  (314)

     (இ-ள்.) தனத்தில் ஆசை இன்றி - செல்வத்தினிடத்து ஆசை இல்லாமல்,
தவம்ஏ தனம் என்று எண்ணி - தவத்தையே செல்வமென்று நினைத்து,
வனத்தில் உண்டி கொண்டே - காட்டிற்கிடைக்கிற உணவுகளை உட்கொண்டே,
மகிழ்உற்று - திருப்தியடைந்து, ஒருசார் வைகி - (அக்காட்டில்) ஓரிடத்திலிருந்து,
சனத்தில் அருளால் - சனங்களிடத்தில் நிகழ்ந்த கருணையினால், இல் வாழ்
தருமம் தவறா வண்ணம் - இல்லறவாழ்க்கை தவறாதபடி,