மூவரையும்,'அடங்காதோர், கன்று சினமனத்தோர், இளையோர்' என்ற
சொற்களாற் சிறிது இகழ்ந்ததாகவுங் கொள்ளலாம்.  எய்த என்ற
செயவெனெச்சத்தி னீற்றில், இழிவுசிறப்புப்பொருளுள்ள எச்சவும்மை,
விகாரத்தால் தொக்கது.  இதனால் அவர்கள் வரவுந் தகாதவர், ஆலோசனை
சொல்லவுந் தகாதவ ரென்றவாறு.                               (112)

53.-தருமபுத்திரன்வேண்டுகோளினால் கண்ணன்
தூதுசெல்லத் தேரேறுதல்.

     (இ -ள்.) (யுதிட்டிரன்),- என்ன கழறி - என்று உறுத்திக்கூறி, இருந்தோர்
உரை தவிர்த்து - (மற்றும் அங்கு) இருந்த (வீமன் அருச்சுனன் நகுலன்
சாத்தகி) என்பவரது பேச்சுக்களையும் அடக்கி, (கண்ணனை நோக்கி),- 'நின்
ஒப்பவர் இல்லாய் - உன்னை யொப்பவர் (எவரையும்) பெறாதவனே! நீ ஏகு -
நீ தூது செல்வாய்,' என உரைப்ப - என்று சொல்ல, மாயோனும் -
கண்ணபிரானும், மன்னர்க்கு மன்னவன்பால் - அரசர்கட்கு அரசனான
துரியோதனனிடத்து, (செல்லுதற்கு உரிய), தூது ஆகி - தூதுவனாய், பொன்
உற்ற நேமிபொரு பரி தேர் மேற்கொண்டான் - பொன்னினாலமைந்த
சக்கரங்களையுடை யதும் போர்செய்தற்கு உரிய குதிரைகளைப் பூட்டியதுமாகிய
(தனது) இரதத்தின்மீது ஏறியருளினான்; (எ - று.)

     கழறி,தவிர்த்து, உரைப்ப என்ற வினைகளுக்கு இடத்திற்கு ஏற்பத்
தருமனென்னத் தோன்றா எழுவாய் வருவித்து முடிக்க.  ஒப்பவரில்லாமை
கூறவே, உயர்பவரில்லாமை தானே விளங்கும்; "தனக்குவமையில்லாதான்"
என்பது திருக்குறள்; "தன்னொப்பாரில்லப்பன்" "ஒத்தாரை மிக்காரை
யிலையாய மாமாயா" என்றார் ஆழ்வாரும்.  நின் ஒப்பவரில்லாய் - உனக்கு
நீயே சமானமானவ னென்றபடி; 'ராஜராஜன்' என்று துரியோதனனுக்கு ஒரு
பெயர் நேமித்தேர், பரித்தேர் எனத் தனித்தனி இயையும்.           (113)

54.-இதுவும், மேற்கவியும் -குளகம்: கண்ணன் சென்று
அத்தினாபுரியைக் காணுதலைக் கூறும்.

     (இ -ள்.) (கண்ணன் தேர்மேலேறிப் புறப்படுகையில்), சங்கும் -
சங்குகளும், அணி முரசும் - அழகிய பேரிகைகளும், சல்லரியும் -
சல்லரியென்னும் வாத்திய விசேஷங்களும், தாரைகளும் - தாரை