ணம். பனைமரம் - துதிக்கைக்குத் திரண்டு உருண்டு நீண்ட வடிவத்தால்
உவமம். 'பணைக்கை' என்ற பாடத்துக்கு - பருத்த கையென்க.  'மிசை'
என்பதை மத்திமதீபமாக, 'எற்றி' என்பதனோடும் இயைக்கலாம்;
"நாணிரைத்தநேக தாரகா கணமா நவமணியுடனவ விதங்கொள்,
"கோணிரைத்து" என இந்நூற் சிறப்புப்பாயிரத்தும் நட்சத்திரங்கள்
நவரத்தினங்களையொக்கு மெனக் கூறியவாறு காண்க.  கோபமிகுதியாற்
கண்மிகச் சிவந்து கொடுமையாகத் தோன்றுதலை 'விழிவழி நெருப்புருகிவழிய'
என்றது. மதியத்தின் வகிர் [பிறைச்சந்திரன்] - தந்தத்துக்கு, வெண்மை
யொளிகளாலும் வளைவாலும் ஒப்பாம், மகரிகை-  யானைக் கொம்பிற்பூண்;
சுறாமீனின் திறந்த வாய்வடிவமாகச் செய்யப் படுவது; மகரமென்பதனடியாகப்
பிறந்த காரணப்பெயர்; மகரம் - சுறாமீ்ன்.  இனி, மருப்பினிடை மகரிகை
தரித்த - இரண்டு தந்தங்களின் நடுவிலே (துதிக்கைமேலே)
மகரிகாபத்திரத்தைத் தரித்தனவென்றும் பொருள் கொள்ளலாம்' அது -
சுறாமீன் வடிவமாக எழுதப்படும் ரேகை, 'பனைக் கைகொடு' என்பதை
'உடுவைக்கவர்வ' என்பதனோடுங் கூட்டுக.                   (383)

23.-இது - அசுவ வருணனை.

    (இந்நூலாசிரியர் இங்குத் தேருக்கு முன் குதிரையை நிறுத்தினது,
சேனையின் அங்கங்கள் நான்கனுள் தான் ஒன்றாக இருப்பது மாத்திரமே
யன்றிமற்றோரங்கமாகிய நிலைத்திணைப் பொருளான தேரை நடத்துவதாயு
மிருக்குஞ்சிறப்புப்பற்றி யெனக்காண்க.)   

     (இ -ள்.) பரிமா - குதிரைகள்,- யவனம் சம் வனத்தின் இடைவளர்வன
- யவனதேசத்தி லுண்டான காடுகளின் இடையிலே வளருந்தன்மையன;
கதத்தினொடும் - (போரில்) உக்கிரமான தன்மையோடு (கூடி), இரவி புரவிக்கு
நிகர்வ - சூரியனது தேர்க்குதிரைக்கு ஒப்பாவன: ஓர் இமைபொழுதில் - ஒரு
மாத்திரைப் பொழுதினுள்ளே, புவன தலம் முற்றும் - பூலோகத்தினிடம்
முழுவதும், உடன் வளைய வருவன - விசைவிற் சுற்றிவருந் தன்மையன:
கவனமொடு எழுப்பி விடு துகள்கொடு - (தமது) நடைவேகத்தால் மேலே
கிளப்பி விடப்பட்ட புழுதிகளால், புறம் புணரியை - இவ்வண்டத்துக்கு
வெளியிலுள்ள பெரும்புறக்கடலையும், துகிர்ப்ப - தூர்க்குந் தன்மையன; விரை
கதிகளின் விதத்தைமொழியின் - வேகமான நடைகளின் தன்மையைச்
சொல்லப்புக்கால், பவனம் கதியை தொடர்வ - காற்றின் சஞ்சாரத்தைப்
பின்தொடருந் தன்மையன; பரிமளம் உயிர்ப்பு உடைய - நல்மணத்தையுடைய
சுவாசத்தையுடையன; பலவகை நிறத்த - அநேகவித வர்ண முடையன;
(எ -று.) 'பலமலர் நிறத்த' என்றும் பாடம்.