யன்றோ? அவர்கள் இறக்கப் பார்த்திருப்பது தகுதியோ? என்ற கருத்துத் தோன்ற
இவ்வாறு கூறினான். வீடுமன் முனைந்து போர்செய்திருந்தால் தன் தம்பியர்
இவ்வாறு இறந்திரா ரென்ற எண்ணத்தால், இவ்வாறு கூறியது.         (252)

9.	நீவி னைத்தலைச் சேனையின் றலைவ னாகிமுன் னிற்கவே வீவெ னக்குவே றில்லையென் றெண்ணி னேனென                                     வேந்தர்வேந் தோவி யத்தின்மெய் யுணர்வழிந்துள்ள ழிந்துகொண்                                    டுரைசெய்தான் வாவி நித்தில மென்னவே மலர்ந்த கண்கணீர் மல்கவே.

     (இ-ள்.) 'நீ-, வினைத்தலை - (போர்த்) தொழிலிலே, சேனையின் தலைவன்
ஆகி - சேனைத்தலைவனய், முன் நிற்கஏ - முன்னே நிற்பதனால், வேறு வீவு
எனக்கு இல்லை என்று எண்ணினேன் -  (வாழ்வுக்கு) வேறான அழிவே எனக்கு
உண்டாகா தென்று நினைத்திருந்தேன்', என - என்று, வேந்தர் வேந்து -
ராஜராஜனான துரியோதனன், ஓவியத்தின் - சித்திரப்பாவைபோல, மெய் உணர்வு
அழிந்து - (அதிகசோகத்தால்) உடம்பின் உணர்ச்சி ஒழிந்து, உன் அழிந்துகொண்டு-
மனம் வருந்திக்கொண்டு, மலர்ந்த கண்கள் - பரந்த (தன்) கண்களினின்றும், நீர்-,
வாவி நித்திலம் என்ன - நீர்நிலைகளில்வெளித்தோன்றுகிற முத்துக்கள்போல,
மல்க- நிறைய, உரை செய்தான் - கூறினான்; (எ-று.)

     என உரைசெய்தான் என இயையும், வாலி - வாபீ: வட சொல், வாவியில்
நித்திலம் - சங்கு முதலியவற்றினின்று உண்டாவன; இனி, நித்திலம் என்பதை
உவமையாகுபெயராகக் கொண்டு, முத்துப்போலத் தெளிவான குளத்துநீர்
கண்ணீர்க்கு உவமையெனினும் அமையும்.                         (253)

வேறு.

10.-இதுமுதல் ஏழு கவிகள்-ஒருதொடர்: இவ்வாறு சோகித்துக்கூறிய
துரியோதனனுக்கு வீடுமன் கூறுவன.

     (இ-ள்.) ஐய -ஐயனே! நீ-, சிறிதுஉம் இரங்கல்-கொஞ்சமும் வருந்தாதே;
(உலகத்தில்), யார்உம் - எல்லோரும், எறிபடை எடுப்பது - (பகைவர்மேல்)
வீசத்தக்க ஆயுதங்களை யேந்துவது, அமரில் - போரில், உரங்கல் போய்
சாகாது -வலிமைகள் அழிந்து இறவாமல், உய்ந்தனர் ஓட அன்றே -
தப்பிப்பிழைத்தவர்களாய் ஓடிப்போகும் பொருட்டன்று; சரங்களால் -
அம்புகளாலும், அயிலால் - வேல்களாலும், வாளால் - வாள்களாலும், தம் பகை
செகுத்து - (தம்மால் இயன்றவளவு) தமது பகைவர்களை அழித்து, (தம்மால்
இயலாதவிடத்துப் பகைவர்களால் அழிந்து), தாம்உம் சிரங்கள் வேறு உடல்கள்
வேறு ஆ கிடப்பது எ - தாங்களும் தலைகள் வேறும் உடல்கள் வேறுமாக
விழுவதே,