திற்பொருந்திய தீ [கோபாக்கினி], துள்ள - மூண்டெரியவும்,- வெம் செரு
களத்தினிடைவந்து-கொடிய போர்க்களத்திலே வந்து,-(எ-று.)-"அமராடலுற்ற
பொழுது" என வருங் கவியோடு தொடரும். சொற்பொருட்பின்வருநிலையணி.
                                                    (295)

     (இ-ள்.) செம்-சிவந்த, பற்பராகம் - பதுமராகத்தினங்களைப் பதிக்கப்பெற்ற,
முடி-கிரீடமும், மா-சிறந்த, மதாணி-பதக்கம், செறி-பொருந்திய, தொங்கல்-
ஆரங்களும், வாகு வலயம் - தோள்வளைகளும், பை-குளிர்ந்த, ராகம் பற்பம்
மலர்-செந்தாமரைப்பூவிலே (வீற்றிருக்கிற), வல்லியோடு - பூங்கொடி போல்மெல்லிய
திருமகளுடனே, திரு மேனி-(தன்னுடைய) அழகிய வடிவத்தில், சோதி பயில்வான் -
ஒளிவிளங்கப்பெற்றவனாகிய கண்ணபிரான்,-வெம்,-(பகைவர்களுக்குப்)
பயங்கரமானதும், ராகம் - (தம்மவர்க்கு)  ஆசையை (வளர்ப்பதும்), வரை-
மலைபோல (எதற்குஞ் சலியாததுமாக வுள்ள), பற்பயூகம் ஆக-பத்மயூகமாக,
முறையால்-ஒழுங்காக, அணிந்து-(பாண்டவசேனையைப்) படைவகுத்து,-வெயில்
கால்-உஷ்ண கிரணத்தை வீசுகிற, அம் பற்பம் ராகம் பதி என்ன - அழகிய
தாமரைக்கு அன்புள்ள கணவனான சூரியன்போல, நிற்க-விளங்கிநிற்க,-அமர்
ஆடல் உற்ற பொழுது - (எதிரிகளோடு) போர்செய்யத் தொடகினபொழுது,- (எ-
று.)-"அலம்புசன் வந்தனன்" என அடுத்த கவியோடு முடியும்.

     எம்பெருமானது திருமேனியில் கிரீடம் முதலிய ஆபரணங்களும்
இலக்குமியும் விளங்குந் தன்மையை முன் இரண்டடிகளில் விவரித்தார்.
சூரியனைக்கண்டமாத்திரத்தில் மலர்தலும், காணாதபொழுது குவிதலுமாகிய
இயல்புபற்றித்தாமரைக்குச் சூரியனைக் கணவ னென்றல், மரபு. முதலடியில்,
பற்பராகம் -பத்மராகம் என்னும் வடமொழித் திரிபு; நவரத்தினங்களுள்
மாணிக்கத்தின்வகைகளில் ஒன்று, பதுமம் - செந்தாமரைமலர் போன்ற, ராகம் -
செந்நிறமுள்ளதுஎன்று காரணப்பெயர். மதாணி - பேரணிகலனென்பர்.
பாஹு வலயம்-வடசொற்றொடர். பின் மூன்று அடிகளிலும், பற்பம் - என்னும்
வடமொழித் திரிபே,ராகம் என்னும் வடசொல்லுக்கு - இரண்டாம் அடியில்
செந்நிறமென்றும், மூன்றாம்அடியில் ஆசையென்றும், நான்காம் அடியில்
அன்பென்றும் பொருள். பைம்பற்பம்-வாடாமல் பசுமையாகவுள்ள தாமரை
யென்றுமாம். வல்லி-கொடிபோன்றபெண்ணுக்கு உவமவாகுபெயர். மூன்றாமடியில்
பற்பராகவரையூகம் என்றே எடுத்து- பற்பராகமணிதோன்றுதற்குஇடனாக
வரைவடிவான வியூகம் [அசலவியூகம்]என்றலும் ஒன்று.             (296)