158.-அருச்சுனன் அரிதின்உடன்பட்டு அவனைத் தோள்துணித்தல்.

     (இ-ள்.) (அதுகேட்டு), 'இருவர்உம் முனைந்த போரில் இரண்டு பேரும்
தொந்தயுத்தமாகத் தொடங்கிச்செய்த போரில், இளைத்தவற்கு உதவி ஆக-
இளைத்தவனுக்குச் சகாயமாக, பொருவது-(வேறொருவன்) போர்செய்வது, கடன்
அன்று - முறைமையன்று,' என்று-என்று மறுத்துச்சொல்லி, போற்றிய-வணங்கின,
விசயன் தன்னை-அருச்சுனனை, மாயன் - மாயவனான கண்ணன், பெருவர-
(அவன்)அஞ்சும்படி, முனைந்து சீறி-மிகக் கோபித்து, மீளஉம் விளம்ப-மறுபடியுஞ்
சொல்ல,-(அருச்சுனன்), திருஉளம் அறிந்து-(கண்ணபிரானுடைய) சிறந்த
மனக்கருத்தையுணர்ந்து, தெவ்வன் திண் புயம் துணிய'எய்தான்-பகைவனான
பூரிசிரவனது வலியதோள் அறும்படி பாணம்பிரயோகித்தான்;  (எ - று.)

     மற்போரிற் பூரிசிரவன் சாத்தகியைக் கீழே தள்ளி அவன்மார்பின்மேலிருந்து
உடைவாளை வலக்கையிலெடுத்துச் சாத்தகியின் தலையைத் துணித்தற்கு
ஓச்சுமளவில், அங்ஙனமோச்சிய கையை அருச்சுனன் தோளளவுந்
துணித்திட்டனனென்க.                                           (555)

159.-சாத்தகி பூரிசிரவனைத் தலைதுணிக்க, துரியோதனன் இகழ்தல்.

     (இ-ள்.) புயம் துணிவுண்ட-(அருச்சுனனம்பினால்) தோளறு பட்ட,
பூரிசவாவினை-பூரிசிரவனை, இளவல்-கண்ணன் தம்பியான சாத்தகி, புரிந்து
தள்ளி -மகிழ்ச்சிகொண்டு கீழேதள்ளி, சயம்புனை வாளின்-வெற்றிகொண்ட (தனது)
உடைவாளினால், தும்பை தார் புனை தலைஉம் கொய்து-தும்பைப்பூமாலையைத்
தரித்த (அவனது) தலையையும் அறுத்து, வயம்புனைந்துநிற்ப-வெற்றிகொண்டு நிற்க,-
(அதுகண்டு), 'இ போர்-இந்த யுத்தம், மன் அறம் அன்று-இராசதருமமன்று,' என்று
இயம்பிய-என்றுசொன்ன, இராசராசற்கு-அரசர்க்கசரசனான துரியோதனனுக்கு, எதிர்
மொழி இயம்பல் உற்றான்-(கண்ணன்) விடைகூறத் தொடங்கினான்; (எ - று.)-
அவ்விடையை, மேற்கவியிற் காண்க.                               (556)

160.- கண்ணன் துரியோதனனுக்கு ஏற்ற விடை கூறுதல்.