சாபாநுக்கிரகச் சொற்களையுடையாயெனினுமாம்; புகழையுடையாய் என்றலு
மொன்று.                                                (650)

வேறு.

     (இ-ள்.)  கல் கொண்டு - (கோவர்த்தன) மலையைக்கொண்டு, கல்மழை
முன்தடுத்த - கல்மழையை முன்பு தடுத்த, கண்ணன்-, கல்கறித்து பல் முறித்து-
கல்லைக்கடித்தாற்போலப் பற்களைக் கடித்துக்கொண்டு, கழற-சொல்லவே, முரசு
உயர்த்தோன் தான்உம்-முரசக்கொடியை உயர நிறுத்தியவனான  தருமபுத்திரனும்,
முன் கொண்ட விரதம் மறந்து - பழமையாக (த்தான்) கொண்டுள்ள
(சத்தியமேபேசுதலாகிய)விரதத்தைத் தவறி, யார்உம் கேட்ப-
எல்லாருங்கேட்கும்படி(வெளிப்படையாக), பொய் சொன்னான்; முடிவில்-முடிவிலே
(அதன்பின்பு என்றபடி), அந்த சொல் கொண்டு வெறுங்கையன் ஆம் அளவில் -
அந்தவார்த்தையை உண்மையாகக்கொண்டு (என்தந்தை படைக்கலமொழிந்து)
வறுங்கையனாகுமளவில், திட்டத்துய்மன் என நின்ற குருத்துரோகி -
த்ருஷ்டத்யும்நனென்று பெயர்கூறப்பட்டுநின்ற குருத்துரோகியானவன், கொன்றான்-
(அவனைக்) கொன்றிட்டான்; (இங்ஙனமன்றி), வில்கொண்டு பொர நினைந்தால்-
(என்தந்தை) வில்லைக் கையிற்கொண்டு போர்செய்ய எண்ணினால், இவன்ஏ
அல்ல -இந்தத்திட்டத்துய்மனே யல்லன்: விண்ணவர்க்குஉம் - தேவர்கட்கும்,
எந்தைதனைவெல்லல் ஆம்ஓ - என் தந்தையை வெல்லுதல் இயலுமோ? (இயலா
தென்றபடி);(எ - று.)-என்று அசுவத்தாமன் புலம்பினான்.

     கற்கொண்டுகன்மழைதடுத்த, கண்ணன்-'கன் மாரியாகையாலே,
கல்லையெடுத்து ரக்ஷித்தான்; நீர் மாரியாகில், கடலை யெடுத்து ரஷிக்குங்காணும்
என்று பட்டர் அருளிச்செய்வர்; இத்தால், இன்னத்தைக்கொண்டு இன்னகார்யஞ்
செய்யக்கடவோ மென்னும் நியதி யில்லை; ஸர்வசக்த னென்கை' என்ற
வியாக்கியாநவாக்கியம் இங்கு அறியத்தக்கது,' 'கற்கொண்டு' என்றது -
அந்தமலைமுழுவதையும்ஒருகல்லை யெடுத்தாற்போல அநாயஸமாக எளிதில்
எடுத்தமை தோன்றுதற்கு.வற்புறுத்தித் தருமனைப் பொய் கூறச்
சொல்லினனென்பது, 'கற்கறித்துப் பன்முறித்துக்கழற' என்பதனால் விளங்கும்.
'கற்கறித்துப் பன் முறித்து'-தொகையுவமையணி.குருவைக் கொன்றதனால்,
திட்டத்துய்மன் 'குருத்துரோகி' எனப்பட்டான்- பி-ம்: காத்தகள்வன்கட்டுரைத்த
மொழிப்படியே கருதார்போரின்.

     இதுமுதல் எட்டுக்கவிகள்-பெரும்பாலும் ஒன்று இரண்டு ஐந்து ஆறாஞ்சீர்கள்
காய்ச்சீர்களும், மற்றைநான்கும் மாச்