வல் சிலை கோலி - வலிய வில்லை வளைத்து, வெம் பொறி விடு - வெவ்விய
பொறிகளைச் சிந்துகிற, புரி தழல் - விரும்பிய அக்கினி, ஒள் கிரி பல -
ஒளியையுடைய பல மலைகள், மிடை - நெருங்கப்பெற்ற, வனம் - காண்டவவனம்,
வெந்திட - எரிந்துபோம்படி, அந்தர மிசை - ஆகாயத்தில், ஓடி - விரைந்து
சென்று,புகை கதுவும்படி - புகை நெங்கும் படி, சீறி - கோபித்து, மண்டிய
நாளில் - பற்றியகாலத்தில், அம்பு என வரும் - (அருச்சுனனைக்
கொல்லும்பொருட்டு) அஸ்திரமாகவந்த, இகல் உடை - வலிமையையுடைய, வெம்
பகு வாய்கள்- கொடிய திறந்தவாய்கள், ஐந்து உடையது - ஐந்தையுடையதாகிய,
ஓர் - ஒரு, எழில் கொள் -அழகைக்கொண்ட, புயங்கனை - நாகாஸ்திரத்தை, ஏவ
என்று -விடவேண்டுமென்று, உசவி சொல்லி,- (எ-று.)-"பரிவுடனருளி
வணங்கியெடாவிடும்பொழுதினில் என மேற்கவியிற் றொடரும்.

     இதுமுதல் ஏழுகவிகள் - பெரும்பாலும் ஒன்று நான்கு ஐந்து எட்டாஞ்சீர்கள்
கருவிளச்சீர்களும், மற்றைநான்கும் கூவிளச்சீர்களுமாகியஎண்சீராசிரியச்சந்த
விருத்தங்கள். 'தன தன தந்தன தானன தனதன தனதன தந்தன
தானன தனதன' என்பது, இவற்றுக்குச் சந்தக்குழிப்பு.                  (312)

     (இ -ள்.) பரிமள சந்தனம் தீபம்உம் - வாசனையையுடைய சந்தனத்தையும்
விளக்கையும், கமழ் புகை - வாசனைவீசுகிற தூபத்தையும், பனி மலர்உம் -
குளிர்ச்சியையுடைய  பூக்களையும் கொடு - கொண்டு, பூசைஉம் - பூஜையையும்,
பரிவுடன் அன்போடு, அருளி - செய்து, வணங்கி - நமஸ்கரித்து, எடா - எடுத்து
விடும் பொழுதினில் - விடுகிற சமயத்தில்,- அடல் வலவன் வலிமையையுடைய
பாகனான சல்லியன், பரிவொடு - அன்போடு சில கூறினான் - சில
வார்த்தைகளைச்சொல்பவனாகி, 'விரி துன்பம் புனை - மலர்ந்த திருத்துழாயை
யணிந்த, மாயன் -கண்ணன், விசயன் - அருச்சுனனது, அகல் தட மார்பு அகம் -
விசாலமான பெரியமார்பினிடத்தில், புதைதர - அழுந்தும்படி [மார்பை
இலக்காகக்கொண்டு], உரகம்நெடு கணை - பெரிய நாகாஸ்திரத்தை, ஏவுக -
பிரயோகிப்பாயாக,' என்றிட -என்றுசொல்ல, ஆதபன் குமரன் - சூரிய குமாரனான
கர்ணன், அவன் உறுதிஅச்சல்லியன் சொன்ன நன்மையை, நினைந்திலன் -
எண்ணியனில்லை; (எ-று.)                                          (313)