காலமும், விழைந்து - விரும்பி, இனிது - இனிமையாக, அருந்தி-(உன்னிடம்)
உண்டு,வாழ்ந்தேன்-; செம் சோறு கடன்-(நீ எனக்குச்) செவ்வையாகப்போகட்டுவந்த
சோற்றுக்குப் பிரதியுபகாரமாகச் செய்யவேண்டுங்கடமையை, இன்று ஏ கழியேன்
ஆகில் - இன்றைக்கே கழிக்காமற்போய்விடுவேனானால், திண் தோள்கள்
வளர்த்ததனால் -^* வலிய தோள்களை வளர்த்ததனாலே, வேறு செயல் உண்டுஓ -
வேறுபயனுளதோ? (எ -று.)

     நஞ்சு சோற்றம் என்பது 'நஞ்சோற்றம்' என விகாரமாயிற்று; சோற்றம்,
அம் -சாரியை. இனி, இத்தொடரை - நஞ்சு ஓர் தம்பெற என்று பிரித்து -
நஞ்சினதுஆரவாரமானது அடங்க என்று பொருள் கூறுவாருமளர். 'நஞ்சேற்றம்'
என்றபாடத்துக்கு -விஷத்தைப் பெருமைபெற உண்டு என்க. நீறு - பூஞ்சுண்ணம்.
சோறு- வயிரமற்ற சோற்றி. அக்காலத்திற் குருநாட்டின் எல்லை கடல்மட்டும்
இருந்ததுபோலும். ஈற்றடியில் 'அவிப்பலி' என்ற புறத்துறைப் பொருள் காணலாம்.
"வெள்வா ளமருட் செஞ்சோ றல்லது, உள்ளா மைந்த ருயிர்ப்பலி கொடுத்தன்று"
என்பது கொளு.                                                (111)

     (இ-ள்.) ஓர் ஊரும் ஒரு குலமும் இல்லா என்னை-, உங்கள் குலத்து
உள்ளோரில் ஒருவன் ஆக்கி - உங்கள் குலத்தவரில் ஒருவனாகப் பாவித்து, தேர்
ஊருமவர் மனைக்குஏ - தேரைநடத்துகிற பாகரது மனையில்தானே, வளர்ந்த
என்னை-, செம்பொன் மணி முடி சூட்டி = செம்பொன்னினாற் செய்து
நவரத்தினமுமிழைத்த கிரீடத்தைத்தரிப்பித்து, அம்புராசி நீர் ஊரும் புவிபாலர்
பலர்உம் போற்ற - கடல்நீராற் சூழப்பட்டபூமியை ஆளுகிற அரசர்க ளெல்லாரும்
புகழும் படி, நின்னின்உம் சீர் பெற - உன்னினும் மிகச் சிறப்புப்பெறுமாறு,
வைத்தாய்-; நினக்குஏ அன்றி - (இத்தனை உபகாரமுஞ்செய்த) உனக்கேயல்லாமல்,
ஏர் ஊரும் கதிர் முடியாய் - அழகுபொருந்திய ஒளியையுடைய
கிரீடத்தையுடையவனே! உற்ற போரில் - நேர்ந்த யுத்தத்தில், இனி-, யார்க்கு என்
உயிர் அளிப்பது-! இயம்புவாய் - சொல்; (எ -று.)- என்று கர்ணன் கூறினான்.
மனைக்கு - உருபுமயக்கம். அம்புராசி - நீர்த்தொகுதியை யுடையது.       (112)

22.- துரியோதனன் சல்லியனை ஒருவரம்வேண்டுமென
இறைஞ்சுதல்.