(இ - ள்.) இன்னன பலவும் சிந்தித்து - இவைபோல்வன பலவற்றையும் ஆராய்ந்து,
இருந்தது மிகை என்று எண்ணி - யாம் இதுகாறும் தவநெறி புகாது இவ்வாறு
தாழ்த்திருந்ததே மிகையாய குற்றம் என்று இரங்கி, மன்னவன் - பயாபதி வேந்தன்,
உழையர் தம்மால் - பணியாளர்களாலே, மந்தித்தவரைக் கூவி - அமைச்சர்களை
அழைப்பித்து, பொன் அவிர் பவழத் திண்கால் - அழகு விரிகின்ற பவழத்தாலே ஆகிய
திண்ணிய தூண்கள் நிறுத்தப்பட்டுள்ள, புரிமணிக்கூட மெய்தி - விரும்புதற்குரிய மணிகள்
இழைத்த மந்திர சாலையை அடைந்து, தன் அமர் அமைச்சரோடும் - தன்னைப் பெரிதும்
விரும்புகின்ற தன் அமைச்சர் களோடே, தான் அமர்ந்திருந்து - தானும் வீற்றிருந்து,
சொன்னான் - சொல்லத் தொடங்கினான், (எ - று.)

     இவ்வாறு, தவம் நல்வினைகளின் சிறப்பையும்; அவை முயலாவழிப்படும் இழுக்கையும்,
நிலையாமையையும், தனக்குள் சிந்தித்த பயாபதி, மந்திரசாலை புக்கு அமைச்சரோடே
கூறுவானாயினன், என்க.