:: TVU ::

பக்கம் : 20

சோர்ந்ததேன்; இறாலில் நின்றும் ஒழுகியதேனுமாம். குறிஞ்சிக்குப் பூக் காந்தளும், வேங்கையும், சுனைக்குவளையுமாம். காந்தள் மலரை மகளிர் கைக்கு உவமையாகக் கூறுவர். “பன்னாளும் நின்ற விடத்தும் கணிவேங்கை, நன்னாளே நாடிமலர் தலால்“ வேங்கை வான்செய் நாண் மெய்விரிந்தன என்றார். இனி-வான்மீனின் உருவமுடைய மலர்களை மலர்ந்தன எனினுமாம். தேனெய்-இருபெயரொட்டு. இனிக் கைவிரிந்தன முதலியவற்றைக் காந்தள் முதலியவற்றிற்கு அடை மாத்திரையாகக்கொண்டு காந்தள் முதலியன சோர்ந்ததேன் குன்றெலாம் விரிந்தன என ஒரு தொடராக்கினுமாம்.
( 11 )
முல்லை நிலம்
18.	கொன்றை யுங்குருந் துங்குலைக் கோடலும் முன்றி லேறிய முல்லையம் பந்தரும் நின்று தேன்நிரந் தூதவி ரிந்தரோ மன்றெ லா மண நாறும ருங்கினே.
(இ - ள்.) மருங்கின் - முல்லைநிலப் பக்கத்தில்; கொன்றையும்-கொன்றை மரங்களிலும்; குருந்தும் - குருந்த மரங்களிலும்; குலைக்கோடலும் - மலர்க்கொத்துக்களையுடைய காந்தட் செடிகளிலும்; முன்றில் அம்பந்தர் ஏறிய முல்லையும் - வீட்டின் முன்றிலில் அமைத்த பந்தர்களிற் படர்ந்த முல்லைக்கொடிகளிடத்தும்; தேன் நிரந்த-வண்டுகள் பரவி; நின்று ஊத - மொய்த்திருந்து ஊத; விரிந்து - அப்பூக்கள் மலர்ந்து; மன்று எலாம் மணம்நாறும் - வெளியிடங்களிலெல்லாம் நல்ல மணத்தை வீசும். (எ - று.) முல்லை நிலத்தில் உண்டாகிய மணத்தை இப்பாட்டில் மொழிகின்றார். முல்லைக்கு மரம் கொன்றையுங் குருந்தும். பூ முல்லையும் தோன்றியும். முன்றில் அம்பந்தர் ஏறிய முல்லையும் என இயைத்துக் கொள்க. கோடல் - வெண்காந்தள். அரோ - அசை. மன்று - வெளிமணனாறும்.
( 12 )
மருதம்
19.	நாற விண்டன நெய்தலு நாண்மதுச் சேறு விண்டசெந் தாமரைக் கானமும்