அச்சுவகண்டனுடைய மார்பகத்தை வயலாக வைத்து, மடுத்துஉழ - நன்கு
உழுதலாலே, துஞ்சல் ஓவும் தொழிலினன் ஆயினான் - உறக்கம் ஒழித்து
அக்காமத்தொழில் ஒன்றிலேயே மிக்கவன் ஆனான்.
ஆண்டுப் பயாபதி “காவல் ஓவுங்கொல் என்று கண்படான்“ என்றதை - ஈண்டு
அச்சுவகண்டன் துஞ்சலோவும் தொழிலினன் ஆயினான், என்பதனோடு வைத்து ஆராய்க,
(எ - று.)
     மிதிக்கினும் எனல் வேண்டிய உம்மை விகாரத்தால் தொக்கது.
     “அனிச்சமும் அன்னத்தின் தூவியும் மாதர்
     அடிக்கு நெருஞ்சிப் பழம்“
    
     என்றார் திருவள்ளுவரும். அம்முலை நாஞ்சிலா என்றமையால் மார்பாகிய வயல்
என்று கூறுக. அச்சுவ கண்டன் கழி காமமுடையனாய் அத்தொழிலிலே மிக்கான் என்க.
 

     (இ - ள்.) முத்தம் வாள்நகை - முத்துக்களைப்போன்று ஒளியையுடைய பற்களோடு
கூடிய; மொய் பவளம் துணி ஒத்தவாய் அமுது - திண்ணிய பவளத்துணுக்கை ஒத்த வாயில்
ஊறும் அமுதத்தை உண்ணும் பொருட்டு, ஒண்கடிகைத்திரள் வைத்த வாயினனாய் -
ஒளிபொருந்திய அதரங்களாகிய திரட்சியுடைய உண்கலங்களிற் பொருந்தவைத்த வாயை
உடையவனாய், மடவார்கள் தம் - அவ்விள மகளிர்களுடைய, சித்தவாரிகளுள் சென்று
தங்கினான் - உள்ளமாகிய கடல்களிலே வீழ்ந்து முழுகிக்கிடந்தான், (எ - று.)
மகளிர் பலர் என்பது தோன்ற, சித்தவாரிகள் என்றார். கடிகை - கலம். தங்கினான் -
அழுந்தினான். அச்சுவகண்டன் மகளிர் அதரத்தே வைத்த வாயினனாய் அவர்தம்
மனக்கடலுள் ஆழ்ந்தான் என்க. மகளிர் அவனைக் கரையேற விடாமல் தம் மனப்படியே
தம் மின்பத்தே மூழ்கிக் கிடக்கச் செய்தலின் அவர் மனத்தைக் கடல் என்றார்.
 

     (பாடம்) 1. சூழ்பவயத்திரள். 2. தக்கடி. 3. மாந்தளிர்க், 4. காருண்.