(இ - ள்.) வணங்கிய கனங்குழையை - அங்ஙனம் தன் அடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கிய
கனவிய குழையையுடைய சுயம்பிரபையை, குணங்கெழு குலத்தலைவி - பெண்டிர்க்குரிய நற்
குணங்கள் அனைத்தும் நிறைந்த குலப் பிறப்பாட்டியாகிய கோப்பெருந்தேவி, வாங்கி
முலைநோவக்கொண்டு மிசை புல்லி - தன் கைகளால் எடுத்து முலைகள் ஞெமுங்கி
வருந்தும்படி தன் மார்பின் மேற் கொண்டு தழீஇ, மணங்கமழ் குழல் சிகையுள் வண்டுஇரிய
மோந்து - மணம் கமழ்கின்ற அளகமுடிக்கண் உள்ள அளிக்குலங்கள் அலமந்து ஓடுமாறு
உச்சிமோந்தமையாலே, ஆங்கு அணங்கின் அனையாள் - அவ்விடத்தே தெய்வமடந்தை
போல்வாளாகிய அத்தேவி, உவகை ஆழ்கடலுள் ஆழ்ந்தாள் - மகிழ்ச்சி என்னும் ஆழமான
கடலுக்குள் மூழ்கு வாளானாள், (எ - று.)

     வணங்கிய சுயம்பிரபையைக் குலத்தலைவி, முலைநோவக்கொண்டு புல்லி, இரிய
மோந்து, உவகைக் கடலுள் ஆழ்ந்தாள், என்க. “மக்கள் மெய்தீண்ட உடற்கின்பம்“
உண்டாதல் பற்றி இங்ஙனம் கூறினார்.
 

      (இ - ள்.) சீரியன செம்பொன் அணிசேரின் - சிறந்த திண்மை யுடையனவாகிய
செம்பொன்னாலியன்ற வல்லணிகலன்கள் அணியப்பெற்றால், இடைநோம் என்று -
சுயம்பிரபையின் மெலிந்தொல்கும் சிற்றிடை வருந்து மென்றுகொண்டு, அம்பொன்
அணிநொய்யன அணிந்து - அழகிய பொன்னாலாகிய மென்மை மிக்க அணிகலன்களையே
அணிந்து, அலர்மிலைச்சி - மலர்மாலை சூட்டி, வம்பின் அணி வாட்கண் இடை -
புதுமையால் அழகுற்றுத் திகழும் வாள்போன்ற கண்களின் இடையே, மை பிறழவைத்து -
மை ஒளிரத் தீட்டி, கொம்பின் அனையாள் - பூங் கொம்பை ஒத்த சுயம்பிரபை, குளிருமாறு
- உளம் மகிழும்படி, குயில்வித்தாள் - ஒப்பனை செய்தாள், (எ - று.)

     செம்பொன்னாலாய வல்லணிகள் அணிந்தால் பொறாது நுண்ணிடை நோமென்று
கருதி, நொய்ய பொன்னணியே அணிந்து, அலர் மிலைச்சி, வாட்கண்ணிடை மைதீட்டிக்
குளிருமாறு ஒப்பனை செய்தாள் என்க.
 

     (பாடம்) 1. குளிரக் கோலம்.