அத் தொழிலாளரை அதனைப் பண்ணுறுத்தற்கு ஏறுக என்றான் என்க. ஆடி -
ஊடாடி. புரசை - யானைக் கழுத்திலிடும் கயிறு. நிகளம் - விலங்கு. நிலத்தவர் - பூமிமேல்
நிற்கும் பாகர்.
 

     (இ - ள்.) பின் அவன் ஏறி - அவர்கள் ஏறிய பின்னர்த் தான் ஏறி, தூசம்
பெருவடம் பிடித்த பின்னை - தூசம் என்னும் பெரிய கயிற்றைக் கைக்கொண்ட பின்னர்,
பொன் அவிர் தொடர்கண் விட்டு - அழகு விரிகின்ற சங்கிலிகளைத் தாழவிட்டு,
புறத்துக்கால் புரோசை கோத்து - புறங்காலில் புரோசைக் கயிற்றை மாட்டி, மன்னவன்
அருளுமாறு - பயாபதி மன்னன் மனமகிழ்ந்தருளும்படி, மங்கலக் கோலம் செய்வான் -
நன்மையாகிய ஒப்பனை செய்தற்பொருட்டு, துன்னரும் கவைமுள் கோலோர் -
நெருங்குதற்கரிய கவைத்த இரும்புமுள் தோட்டியையும் செறித்த கோலையுமுடைய பாகர்கள்,
சூழ்ந்து வந்தணைக என்றான் - அரசுவாவைச் சுற்றிவந்து பொருந்துக என்று அப்பாகன்
கூறினான், (எ - று.)

     தூசம் - கைக்கொண்டு நடத்தும் கயிறு. “வேய்முதற் றூசங் கொண்டேறினான்“ (சிந்தா
- கனக - 46) என்பதனானும் அறிக.
 

     (இது முதல், 4 செய்யுள்கள் ஒரு தொடர்)

     (இ - ள்.) கரும்பொடு முடித்த - கரும்புகளோடு சேர்த்துக் கட்டிய, காய் நெல் கதிர்
அணிக்கற்றை - காய்த்த நெல்லின் கதிராலாகிய அழகிய கற்றைகளும் ஆகிய, கவளம் -
யானைக்கிடு உணவாகிய கவளத்தால் உண்டாய, இரும்புடை வயிரக்கோட்டின் இடையன -
பெரிய பக்கங்களின் அமைந்த வயிரப் பூண் செறித்த கோடுகளுக்கு இடைக்கணுள்ள
துராலை, பயிரி - அதற்குரிய யானை மொழியைக் கூறி, நீக்கி - அகற்றித் தூய்மை செய்து,
சுரும்பொடு மலர்கள் வாய்ந்த துகளையும்அகல வாரி -

     (பாடம்) 1. காய்பொற். 2. கவழ