பயாபதி மன்னனும், சடிமன்னனும், சோதிட நூல் வல்லோர் உரைத்த நல்ல முழுத்தத்தில்
ஒருவரை ஒருவர் கண்டனர் என்க.
 

     (இ - ள்.) அம்மலர் அலங்கலான் - அழகிய மலராலாய மாலையணிந்த பயாபதி
வேந்தனுடைய, தடக்கை என்னும் - பெரிய கைகள் என்று சொல்லப்படுகின்ற, அம்மொய்
மலர்த்தாமரை - அந்த இதழ்கள் செறிந்த தாமரை மலர்கள், முகிழ்க்கும் எல்லையுள் -
குவிகின்ற பொழுதினுள், மைமலர் நெடுவரை மன்னன் - முகில்கள் விரிதற்கு ஏதுவான
நெடிய மலையின் வேந்தனாகிய சடியரசன், மற்றவன் - அப்பயாபதி, செம்மலர் அங்கையில்
செறிய - தனது செந்தாமரை மலர்போன்ற அழகிய கைகளின் அகத்தே பொருந்துமாறு,
புல்லினான்-தழீஇக் கொண்டான், (எ-று.)

     பயாபதி வேந்தன் தன் கைகளைக் குவித்து வணங்கத் தொடங்கினா னாகச்
சடிமன்னன் அம்மன்னனைத் தன் மார்போடு பொருந்த அணைத்துப் புல்லினான் என்க.
 

     (இ - ள்.) வலம்புரி வண்ணனும் - வலம்புரிச்சங்கினை ஒத்த நிறமுடைய விசயனும்,
மகரமால்கடல் நலம்புரி நல்லொளி நம்பிதானும் - மகரமீனையுடைய கரிய கடல்போன்ற
நல்ல நீலவண்ணத்தையுடையவனும் நன்மையையே விழைகின்றவனும் ஆகிய திவிட்ட
நம்பியும், அவ்வுலம்புரி தோளினான் - அந்தத் திரள்கல்லை ஒத்த தோள்களையுடைய
சடிமன்னனது, ஒளிகொள் பைங்கழல் - ஒளியுடைய புதிய வீரக்கழல் அணிந்த திருவடிகளை,
கலம்புரி தடக்கையால் - அணிகலன்களும் விரும்புதற்குக் காரணமான வலிய கைகளை,
கதழ - விரைந்து, கூப்பினார் - குவித்துத்தொழுதார்கள், (எ - று.)

     விசயனும், திவிட்டநம்பியும், சடிமன்னனைக் காண்டலும் தம் கைமலர் குவித்துத்
தொழுதனர், என்க.
 

     (பாடம்) 1. செம்மலா லங்கையிற். 2. நிழலொளி.