(இ - ள்.) முன்னவன் நம்பி - சுயம்பிரபாய்! ஈண்டுச்செல்வாருள் வைத்து
முன்னர்ச்செல்லும் நம்பி, வெய்யவன் பெயரவன் - அருக்ககீர்த்தி ஆவன் (என்பது நீ
அறிதியன்றே), முழவுத் தோளான் பின்னவன் - மத்தளம் போன்ற தோள்களையுடைய அவ்
அருக்ககீர்த்தியின் பின்னர்ச் செல்பவன், சுரமைவேந்தன் பெருமகன் பயாபதி மன்னனின்
முதல் மகனாகிய விசயன் என்பவன் ஆவான், இன்னவன் - இறுதியிற் செல்லும் இவன்
யாரென்னில், அவற்குத் தம்பி - அவ்விசயனுக்குத் தம்பியும், கல்நவில் வயிரத்தோளான் -
கல்லையொத்த உறுதியுடைய தோள்களையுடையவனும், கருமுகில் உருவக்காளை - கரிய
மேகம் போன்ற நிறமுடையவனும் ஆகிய திவிட்டன் ஆவான், என்னலோடும் - என்று
அமிர்தபிரபை இயம்பியவுடனே, இலங்கொளி முறுவல்கொண்டாள் - சுயம்பிரபை
விளங்குகின்ற ஒளியையுடைய புன்முறுவல் பூத்தனள், (எ - று.)

அருக்ககீர்த்தியைச் சுட்டிப் பின்னர் விசயனையும் சுருங்கக் கூறித் திவிட்டனை மட்டும்
விளக்கமாகக் கூறுதல் காண்க. பெருமகன் - மூத்தமகன்.
 

     (இ - ள்.) நீலமாமணிக் குன்று ஏய்ப்ப - மரகதமணி மலையைப்போன்று, நிழல்
எழுந்து இலங்கும் மேனி - ஒளிவிரிந்து திகழும் நீலமேனியையுடையவனும், கோலவாய்
அரசகாளை - அழகிய திருவாய்மலரினனாகிய அரசன் மகனும் ஆகிய, குங்குமம் குவவுத்
தோளான்மேல் - குங்குமம் அப்பிய திரண்ட தோளையுடைய திவிட்டன்பால், அவாம்
கெடுங்கண் ஓட - காட்சி விதுப்புற்ற தன் நெடிய கண்கள் ஓடுவனவாக, அவை மீட்டு
விலக்க மாட்டாள் - அங்ஙனம் வலிந்து ஓடும் தன் கண்களை மீட்க இயலாதவளாய்,
மாலைவாய் குழலி - மலர்மாலை பொருந்திய கூந்தலையுடைய சுயம்பிரபை,
சாலமம்மர்கொள் மனத்தள் ஆனாள் - மிகுந்த காம மயக்கமுடைய நெஞ்சுடையவளாயினள்,
(எ - று.).