மாதவ சேனை சுயம்பிரபையின் ஓவியத்தைப் பலகையில் வரைந்து, பட்டுறையின்மூடி,
எடுத்துக் கொண்டு சசிதேவியின்பாற் சென்றாள் என்க.
 

     (இ - ள்.) மை அகத்து அலர்ந்த வாள்கண் மாதவசேனை சென்று - மை
தீட்டப்பெற்ற உள்ளகத்தையுடைய அகன்ற வாள்போன்ற கண்களையுடை மாதவசேனை
என்பவள் போய், வையகத்து அரசன்தேவி - பயாபதி மன்னன் மனைவியாகிய
சசிதேவியினுடைய, மலரடி வணங்கலோடும் - மலர் போன்ற திருவடிகளை
வணங்கியவுடனே, மெய்யகத்து உவகைகூர - அச் சசிதேவி, தன் உடலில் உவகையின்
மெய்ப்பாடு மிக்குத்தோன்றும வண்ணம், விரும்பி தன் அருகுகூவி - மாதவசேனையை
மிகவும் ஆர்வஞ்செய்து தன் அண்மையிலே அழைத்து, கையகத்தது என் என்ன? -
மாதவசேனாய் நின் கையின்கண் கொண்டுள்ள பொருள் என்னையோ என்று வினவ,
கன்னியது உருவம் என்றாள் - அடிகளே இது சுயம்பிரபையின் உருவந்தீட்டிய
ஓவியப்பலகை என்று மாதவசேனை இறுத்தாள், (எ - று.)
ஓவியத்தோடே சென்று, மாதவசேனை சசியை வணங்க, அத்தேவி, ‘நின் கையகத்த
தென்னை?’ என்ன “இது கன்னியின் ஓவிய உருவம் ' என்றாள், என்க.
 

     (இ - ள்.) துணிவரும் பவழத்துண்டம் துடிக்கின்றது அனைய வாயாள் - துண்டாகத்
தறிக்கப்பட்ட பவழத்தினது துணுக்குகள் துடித்தால் ஒத்தசைகின்ற அதரங்களையுடைய
சசிதேவி, நங்கை-சுயம்பிரபையினுடைய, அணிமருள் உருவந்தந்த - அழகே மருளுதற்குக்
காரணமான உருவக்கிழியைக் கொணர்ந்து தந்த, மணிமருள் முறுவற் செவ்வாய் - முத்தும்
பவளமும் நிரலே மருளுதற்குக் காரணமான பற்களையும் சிவந்த வாயையுமுடைய,
மாதவசேனைக்கு - மாதவசேனை என்பவளுக்கு, அணிகலம் ஈந்து - உயரிய
அணிகலன்களைப் பரிசிலாக அளித்து, பரிந்து - பரிவுகொண்டு, பணிவரும் பலகை
தன்மேல் - தொழில் நுணுக்கமுடைய இப்பளிங்குப் பலகையிற்றீட்டப்பட்ட, பாவையைக்
காண்டும் என்றாள் - சுயம்பிரபையின் ஓவியத்தை யாம் காண்பாம்என்று கூறினாள், (எ -
று.)

     (பாடம்) 1. திதுவென். 2. மணி மருளுருவச். 3. தண்டம்.