:: TVU ::

பக்கம் : 904

	மாயிரும் புகழி னான்றன் வன்சிலை ¹வாங்கி யெய்யச் சேயிருஞ் சுடர்கள் சிந்தித் தீயுமிழ்ந் தோடிற் றன்றே.
மாயிரும் புகழி னான்றன் வன்சிலை 1வாங்கி யெய்யச் சேயிருஞ் சுடர்கள் சிந்தித் தீயுமிழ்ந் தோடிற் றன்றே. (இ - ள்.) காய் இரும்பு அனைய வெய்யோன் - பழுக்கக் காய்ச்சப்பட்ட இரும்புபோன்ற கொடியவனாகிய அச்சுவகண்டன், கருமணிவண்ணன் தன்மேல் - நீலமணி போன்ற நிறமுடைய திவிட்டன்மேல், ஆயிரம் பணத்ததாய - ஓராயிரம் படங்களையுடையதாகிய, அருமணி ஆடும் நாகம் - பெறற்கரும் மணியையுடைய ஆடுகின்றதொரு பாம்பாகிய அம்பினை, மாயிரும் புகழினான்றன் வன்சிலை - மிக்க புகழையுடைய தனது வலிய வில்லை, வாங்கி எய்ய - வளைத்து எய்ய, சேய் இருஞ்சுடர்கள் சிந்தி - சிவந்த பெரிய ஒளிச்சுடரைச் சிதறி, தீயுமிழ்ந்து ஓடிற்று - தீக்கான்று பாய்ந்தது, அன்று, ஏ : அசைகள், (எ - று.) அச்சுவகண்டன் ஆயிரந் தலையையுடைய அரவக் கணையை நம்பி மேற் றொடுத்தான் அது தீயைச் சிதறிக்கொண்டு நம்பிமேல் வந்ததென்க.
(321)

திவிட்டன் கருடக்கணையால் அதனைத் துணித்தல்
1452.	கண்டன னதனை மற்றக் கருங்கடல் வண்ணன் கண்டேவீசித் ஒண்டிற லுவணப் புள்ளி னுருவினோர் தெய்வ வம்பு கொண்டனன் றொடுத்த லோடுங் கொடுஞ்சிறை நுடங்க துண்டமா நாகந் தன்னைத் துண்டத்தாற் றுணித்த தன்றே.
(இ - ள்.) மற்றக் கருங்கடல் வண்ணன் அதனைக் கண்டனன் கண்டே - அந்தத் திவிட்டமன்னனும் அப் பாம்பினைக் கண்டான் கண்டபொழுதே, ஒண்திறல் உவணப்புள்ளின் உருவின் ஓர் தெய்வ அம்பு கொண்டனன் - ஒள்ளிய திறலுடைய கருடப் பறவையின் வடிவிற்றாய ஒரு கடவுட்டன்மையுடைய அம்பினை எடுத்து, தொடுத்தலோடும் - தொடுத்துந்தியவுடன், கொடுஞ்சிறை நுடங்க வீசி - அக்கருடக் கணையும் தன் வளைந்த சிறகுகள் அசையுமாறு வீசி, நாகந்தன்னை - அப்பாம்புக் கணையை, துண்டத்தால் - தனது அலகினாலே, துண்டமா - பல துண்டுகளாம்படி, துணித்தது - துண்டித்தது அன்று, ஏ : அசைகள், (எ - று.) நம்பி, அச்சுவகண்டன் விட்ட அரவக்கணை வருதலை நோக்கி, அதற்கு மாறாகிய கருடக்கணையைத் தொடுத்தான்; அது தன் சிறகுகளை வீசிப் பறந்துபோய் அப்பாம்பினைத் துண்டுகளாய் வீழத்துணித்த தென்க.
(322)

(பாடம்) 1 வாய்ப்ப, வளைய.