541. நிறைதரு கேவலத்தோய் நின்னடியார்க் கெல்லாங்
குறைதலி லின்பங் கொடுப்பாயு நீயே
கொடுப்பாயு நீயேயெங் குற்றேவல் வேண்டாய்
விடுத்தாயு நீத்தாயு நீயேவென்ற பெருமானே.
 

     (இ - ள்.) வென்ற பெருமானே - வினைகளை வென்ற பெருமையை யுடையவனே!,
நிறைதரு கேவலத்தோய் - நிரம்பியுள்ள கேவலஞானம் உடையவனே!, நின் அடியார்க்கு
எல்லாம் - உன்னுடைய அடியவர்களுக் கெல்லாம், குறைதல் இல் - குறைதல் இல்லாத,
இன்பம் கொடுப்பாயும் நீயே - வீடுபேற்றின்பத்தைக் கொடுப்பவனும் நீதான், கொடுப்பாயும்
நீயே - அடியவர்கட்குக் குறைதலில்லாத இன்பத்தைக் கொடுப்பவனாகவிருந்தும்,
எம்குற்றவேல் வேண்டாய் - எம்முடைய சிறிய ஏவல் தொழிலை விரும்பாமல், விடுத்தாயும்
- விட்டுவிட்டவனும், நீத்தாயும் நீயே - எல்லாவற்றயும் துறந்தவனாயிருப்பவனும் நீயேதான்,
(எ - று.)

தன் அடியவர்கட்கு அருகக்கடவுள் குறைதலில்லாத இன்பத்தைக் கொடுப்பவனாக இருந்தும்
அவன் எல்லாவற்றிலும் நிரம்பியவனாதலால் தன் அடியவர்களிடத்தில் குற்றேவலை
எதிர்பாராமல் இருக்கிறான் என்றார். அவன் அவ்வாறிருத்தல் எல்லாவற்றையும்
துறந்தவனாக இருத்தலால்தான் என்று காரணத்தையும் விளக்கினார். வேண்டாய் :
முற்றெச்சம்.

( 111 )