மகிழ்ச்சியொடும் பன்முறை ஊன்றிப்பார்த்து இவற்றின் இயல்புகள்
யாவை அவற்றைக் கூறுதி என்னச் சிவபிரானார் உமாதேவியைத் தழீஇக்
கொண்டு கூறுவார்: செல்வீ! மனம் ஒன்றிக்கேள், கேடில்லாத இப்பிரணவ
மந்திரம் நமக்குரியது. அது மூவரைத் தோற்றுவித்ததாகும். சொல்லுங்கால்,
அது நினக்குரியதாகும். அவ்வுப மனு முச்சத்தியைத் தோற்றுவிக்கும்
முதற்பொருள் ஆகும்.

     மூவர்: பிரமன், மால், உருத்திரர், முச்சத்திகள்: வாணி, திரு, உமை.

     மூன்று வேதங்கள் முதலான எவற்றையும் தோற்றுவிக்கும் தந்தை
தாயரான இம்மந்திரங்கள் ஆண் யானையின் வடிவும் பெண்யானையின்
வடிவுமாகக் காட்சிப் படுதலின் இவற்றின் வடிவு கொண்டு, நாம் கூடுவேம்
என்றருளி அவ்வடிவு கொண்டு பொருந்துங் காலை ஒலிக்கின்ற நீர் சூழ்ந்த
உலகெலாம் உய்யுமாறு தோன்றல் அப்பொழுதே வந்து தோன்றினன்.

     யானைமுகமுடைய அப்பிள்ளையைப் பிரானும், பிராட்டியும்
விருப்பொடும் கையில் எடுத்து மார்போடணைத்து மடியில் இருத்தித்
திருமேனியில் பல அணிகளையும் சாத்தி வெற்றியுண்டாகென வாழ்த்த
இயல்பின் வரும் மூத்த பிள்ளையாரும் மகிழ்ச்சியொடும் எழுந்து திரு
முன்பில் திருக்கூத்தியற்றினார். எல்லா உலகங்களையும் ஈன்று அவற்றின்
ஆடல் காணும் அம்மையார் தம் கண்கள் பெருங் களி கொள்ள
நோக்கியிருந்தனர்.

     எல்லா நலங்களும் இயல்பின் வந்த புதல்வன் என்பார் இயல்புடைப்
புதல்வன் என்றனர்.

     சப்பாணி கொட்டி நின் றாடலைக் கண்டு உள்ளத்துள் மகிழ்ச்சித்
ததும்பி, முதல்வனுடைய மலரனைய திருவடிகளைத் தொழுது‘ இறைவனே
நீ பயந்த இம்மகனை இப்பொழுதே பதினெண் கணங்களும்,