நாரணனைப் படைக்க நான்முகன் வேண்டல்

    தன்னைத் திருமால் சிருட்டித்தலை நினைந்து பொறாமை கொண்டு
திருக்கைலை மலையை அடைந்து இளநிலவுடைய பிறையைச் சடையிற்
சூடிய பெருமானைச் சிறப்புற வணங்கித் துதித்து நின்று தேனையுடைய
தாமரைமலர்ப் பொருட்டில் வீற்றிருக்கும் பிரமன் கூறுவான்.

    யாவும் படைக்கும் தன்னையும் படைக்கும் பெருஞ்செல்வம்
திருமாலுக்குள்ளது குறித்து அழுக்காறு கொண்டனன்.

     பெருமானே, உனது இடப்பாகத்தில் திருமாலைப் பெற்றனை;
வலப்பக்கத்தில் கருணையொடும் அடியேனை ஈன்றருள் செய்தனை.
இருவர்க்கும் முறையே அழகிய வைகுந்த வாழ்வும், சத்திய உலக வாழ்வும்
நீவிர் அருள் செய்ய இருவேமும் பெற்றுளேம்.

     படைப்பதும், காப்பதுமாகிய இரு செயல்களையும் இருவேமாகிய
எம்மிடத்தில் அருளொடும் வைத்தனை. பொன் மயமாகிய கொன்றை மலர்க்
கொத்துகள் செறியும் மாலையையும் சடை முடியையும், விடை எழுதிய
கொடியினையுமுடைய பகவனே! விருப்பு வெறுப்பற்ற சமநோக்கில் விளங்கும்
நின் திருவருளுக்கு யாங்கள் இருவரும் ஒப்பாவேம்.

    பேரன்பு வைத்து, உன் திருவருளைப்பெற்று ஆதிசேடனைப்
பாயலாகக் கொண்ட புருடோத்தமன் அடியேனையும் இவ்வுலகையும் ஒருங்கு
படைத்தனன். அவ்வாற்றால் யானும் அம்மாயனையும் அகில உலகங்களையும்
படைக்கும் திறம் மெய்யறிவினனே திருவுள்ளத் தெண்ணுக.