சுபருணை தன்னைச் சிறையினின்றும் விடுதலை செய்யென
வேண்டுகையில், நேரிழாய்! எண்ணில் மூன்றாவதாகக் கூடுகின்ற
விண்ணிடைக் குளிர்ந்த சந்திரனிடத்துத் தோன்றும் அமிழ்தம் தேவர்கள்
பெருங் காவலிலுள்ளது.

     மூன்றாம் விசும்பு; ‘‘நிலமீதும் அந்தரத்தும் நெறிதாழ் கூந்தல்
அரம்பையர் வாழ், புலமீதும்’’ (கயிலாயப்படலம்) என வருதல் காண்க.
தேவர் சந்திர கிரணத்தை உண்பரெனல்; ‘‘பிறைவளர் நிறைமதி உண்டி
அணிமணிப் பைம்பூண் அமரர்க்கு’’ உலகு பயம் பகர ஓங்கு பெரும் பக்கம்,
வழியது பக்கத் தமரருண்டி மதி.’’ (பரிபாடல்)

     ‘முழுமதி முகத்தி! இங்கு அவ்வமுதத்தைக் கொணர்ந்து கொடுத்து
நின் கடுங்காவலை விடுவித்துக்கொள்க’ என்று ஒளி வீசுகின்ற அணிகளை
அணிந்த கத்துரு கூறிய அளவிலே சுபருணைகேட்டு அறிவழிந்து வருந்தி,

கருடன் பிறத்தல்

     குற்றமற்ற மெய்த்தவமாகிய சிவார்ச்சனை புரிந்து பெறற்கரிய
காசிப முனிவர் அருளால் கருடனைக் குற்றமற்ற நன்மகவென ஈன்று
அம்மகனிடத்துத் தன்னியல்பை விளக்கினாள்.

     பூசனை தவம்; ‘‘ தவமுயல்வோர் மலர் பறிப்ப’’ (திருஞா. கழுமலம்
மேகராகக் குறிஞ்சி).

     மாறுபாடில்லாத கருடன் தன் தாய் சொற்கேட்டு எழுச்சியொடெழுந்து
அவள் வருத்தத்தைத் தவிர்ப்ப மிக விரைந்து பறந்து விண்ணுலகில்
அமிழ்தம் உள்ள இடத்தை அடைந்தனன்.