அவ்விடத்தில் அமிழ்திற்குக் காவலர் வீரங்கெடப் பொருது பின்
எதிர்த்த வன்கண்மையுடைய ஐராவதத்திற்குத் தலைவனாகிய இந்திரனைப்
பொன்னிறச் சிறகின் காற்றினால் புறங்காண ஓட்டினான்.

     அமிழ்தத்தைக் கைப்பற்றிக் கொண்டகலுங் காலைத் திருமால்
பகைத்துப் பொங்கி வழிகின்ற கோபத்துடன் உள்ளம் கொதித்துக் கொடிய
யுத்தத்தைச் செய்ய நிராயுத பாணியாய கருடனும் மோதினான்; ஒலிக்கின்ற
ஓசையையுடைய சண்டை இருவர்க்கும் நெருப்புப் போல முறுகி முதிர்ந்தது.

     இருபத்தொரு நாள் இருவரும் சலிப்பின்றிப் பெரும் போர்செய்த
வழிச் சக்கரத்தையுடைய திருமால் உள்ளம் மகிழ்ச்சி மிக்குச் சிறந்த
வலிமையையும், வலிய சிறகினையும் உடைய பறவைக் குஞ்சாகிய கருடனை
நோக்கியே,

திருமால் வரம் பெறல்

     ‘வலிமை அமைந்த பறவை அரசனே! நின்னுடைய வீரத்தைக் கண்டு
மகிழ்ந்தேன், என்னிடத்து விரும்பும் வரத்தைப் பெற்றுக்கொள்’ என்று
கூறக், கருடனும், ‘உன்னுடைய பேராற்றலுக்குள்ளம் மகிழ்ச்சி எய்தினேன்.
என்னிடத்து நீ வேண்டிய வரத்தைப் பெற்றுக் கொள்க’ எனக் கூறினன்.
(என்றன்என்புழித் தன் சாரியை).

     திருமால் அம்மொழியினைக் கேட்டு மகிழ்ச்சியொடும் ‘பெருந்தகையே!
நீ மனமொழி மெய் இவற்றாற் பரிசுத்தம் உடையை ஆவை;