நீலநிற மலர்கள் பூத்த காயா மரத்தைப், பொன்போலப் பூத்த
கொன்றை மரங்கள் கிளைகளாகிய நீண்ட கரங்களால் தழுவிக் கிடந்தசைதல்,
திருநீலகண்டப் பெருமான் அந்நாள் மோகினியாய் இயல்பமைந்த திருமாலின்
போக நுகர்ந்தமையைத் தெரிய உணர்த்தும்.

     மாசாத்தன் தளிப்படலத்துள் இவ்வரலாறு காண்க.

     பெண்களுக்குரிய இலக்கணம் நிரம்பிய ஆயர்குல மகளிர், அழகு
முற்றிய அரம்பை முதலிய மாதரைத் தம் அழகால் வென்றமையால், தோற்ற
அவர்தம் மூக்கை அறிந்து மண்ணிடத்து எங்கணும் தூக்கி வைத்தாற் போலக்
குமிழம்பூ மலரும்.

     ஒட்டி மூக்கிழத்தல் பேசப் பெற்றது.

     முல்லை மலரை யணிந்த ஆய்ச்சியர் விழிக்குத் தன்கண் ஒவ்வாமையின்
தோல்வியுற்று வான் தாவும் மானை அவர் முகத்திற்குத் தோற்று அவர்
ஏவல் வழித்திரிந்து கொண்டிருக்கும் சந்திரன் தன்னிடத்துச் சிறைப்படுத்தி
வருத்தும்.

     உழி-இடம். சந்திரனிடத்துள்ள களங்கத்தை மானென்னும் வழக்குப்
பற்றியது.

     ஆய்ச்சியருடைய முகத்தினை முழுதும் ஒப்புறலை விரும்பி ஒற்றை
மானை அகப்படுத்த கலைச்சந்திரன், பெரிய குருந்த மரத்தின் உச்சியில்
தாவி யிருந்து அதன் நிழலில் துயிலும் பிறிதொரு மானையும் கைப்பற்ற
வேண்டிக் கிரணக்கையால் அதனை வருடும்.