திருமால் சூழ்ச்சி

     இவ் வியல்பினையுடைய அசுரரால் அஞ்சிப் புறங்கொடுத்து உடைந்து
வருந்தும் மனத்தையுடைய தேவர்கள் போய்த் திருமாலின் திருவடிகளைப்
புகலடைந்தனர்; படம் விரித்த பாம்பின் பாயலில் அறிதுயில் கொள்ளும்
பசிய துழாய்க் கொத்து விரிந்து கமழும், நறியமாலையை அணிந்த திருமால்
அத்தேவரோடும் ஆபிசார யாகத்தைத் தொடங்கினர்.

     வேத மந்திரங்களை எடுத்தோதி அக்கொடிய வேள்வியைச் செய்யுங்
காலத்தில் பூதங்கள் பல அவ்வேள்விக் குண்டத்தினின்றும் எழுந்தன. அவை
தம்மை முப்புரம் தகர்ந்து போக அழிக்க என்னும் திருமாலின் ஏவல்வழி
விரைந்து சென்று இறைவழிபாட்டில் நியதிபூண்ட அசுரர் முன் நிற்கவும்
வலியின்றி அழிந்தன.

     அதனைக் கண்டு பெரிதும் நடுங்கும் தேவரைத் தேனொழுகும் நறிய
துளசி மாலையை அணிந்த திருமால் நோக்கி இதனை விரித்துரைப்பார்;
‘நம்மவர்களே!  இதனைக் கேளுங்கள். அச்சோ! அவுணர் யாவரும் பொதுத்
தன்மையுற்றுத் திருக்கூத்தியற்றும் அம்பலவாணர் திருவடிகளைச்
சரணடைந்தனர்.’

     பொதுத்தன்மை, பரவுவார், பழித்திகழ்வாராகிய நல்லவர்
பொல்லவர்க்கும் நடுவு நிற்றல்.