உலகீன்ற அன்னையின் கூற்றில் வந்தகாளி, விளங்குகின்ற சரசுவதியின்
கொங்கையையும், மூக்கையும் அரிந்து தேவமாதர் ஏனையோர்க்கும்
அத்தண்டத்தைப் புரிய விளங்கும் தேவர்க்கும் முனிவரர்க்கும், எண்டிசைத்
தலைவராகிய இந்திரன் முதலானோர்க்கும் வீரபத்திரர் அன்று தக்க
தண்டங்களைப் புரிந்தனர்.

     இடங்கொண்ட சாலை முற்றவும் நெருப்பிற்கு இரையூட்டி வேள்வித்
தூணையும் பறித்து யாக புரோகிதர்களின் கழுத்தைத் தருப்பைக் கயிற்றினால்
சிக்கப் பிணித்து வேள்விக்குரிய உபகரணங்கள் எவற்றையும் பரவிய
கங்கையில் எறிந்தனர் கணநாதர்.

     இவ்வாறு வேள்வியை அழித்த வகையைக் கண்டு பீதாம்பரத்தையும்
துழாய் மாலையையும் அணிந்த திருமால் உள்ளம் உடைந்து புழுக்கம்
எய்திப் பின்பு நாணமுற்று மானம் செலுத்த வலியுடைய புள்ளரசு எனப்
பேசப்பெறும் வாகனமேற்கொண் டூர்ந்து பொருது எதிரேற்றனன்.

     அப்பொழுது வீரபத்திரர் ஏவலால் நான்முகன் பொருந்திய தேரினை
முன் செலுத்த வீரபத்திரரும் ஏறி யிருந்து திருமாலோ டெதிர் நின்று
கொடிய படைகளைத் தூண்டினார். அவ்விடத்து முதிர்ந்த போரினை யாவர்
சொல்ல வல்லராவர்.

     வெற்றி தோல்வி காணாத வகையில் நிலைத்துக் கொடிய போரைப்
புரிகையில், திருமால் கோப மிகுந்து கொடிய சக்கராயுதத்தை ஏவினார்.
வீரபத்திரர் மார்பில் விளங்குகின்ற சிரமாலையுள் பிரம கபாலம் ஒன்றதனை
விழுகியது.