வேறு வேறாக அன்பொடும் இருளொடு மாறுபடும் திருநீல கண்ட
முடைய சிவலிங்கப் பெருமானைத் தாபித்து நறிய மெல்லிதழ் கொண்ட
மென்மலர்களால் முறைப்படி அருச்சித்துத் துதித்து நல்லனவாகிய வரங்களை
இறைவன் திருவருளாற் பெற்றவ்விடத்தே இல்லற நெறியில் நிலைநின்று
வாழ்ந்தனர். இவ்வியல்பினால்,

     வரையறை தவிர்ந்த சிறப்பினையுடைய காஞ்சியில் உள்ளவர் யாவரும்
முனிவரர் ஆவர். அவ்விடத்துள்ள கல்லெல்லாமும் சிவலிங்கம் ஆகும்.
குளிர்ந்த நீர் நிலைகள் யாவும் கங்கையாகும். காஞ்சியில் பேசப்பெறும்
சொற்கள் யாவும் மந்திரங்கள்; தொழிலெலாம் அருட்பணிக்குரியவை,
இங்ஙனம் ஆதலின், நரகம் புகுவாரின்மையின் இயமன் அங்கு வாழ்வாரை
நோக்கிச் செல்லுதற்குரிய வாய்ப்பிலது.

     அம்ம, வியப்பிற்று.

அந்தகாசுரன் முத்தியடைதல்

     செய்தற்கரிய தவ முனிவரர் செய்கை அவ்வாறாக, இனிப் பெருமானார்
திருக்கயிலையைச் சேர்ந்து பிராட்டியாரோடும், வீற்றிருந்தனர். அங்குத்
திருந்திய அணிகளைப் பூண்ட மகளிர் வடிவங்கொண் டுறைகின்ற
திருமாலாதி பெருவலியுடைய விண்ணோரும் போற்றி செய்து சூழ இருக்கும்
பொழுதில்,

     முன்னர்த் தன்னைப் புறங்காட்டி ஓடச்செய்த மின்னொக்கும் தேவ
மகளிரைக் கைப்பற்றிக் கொண்டு போவான் உள்ளத்துத் தோன்றிய செருக்குச்
செலுத்த அந்தகாசுரன் மீளவும் வருதலைக் கண்டு திருமால், சந்நிதியில்
போற்றி முறையிட வினைத்தளையை அறுக்கும் எமது பெருமான் வயிரவத்
தோன்றலை எதிர் விடுத்தனர்.

     புனத்துழாய்-முல்லை நிலத்துக்குரிய துளசி. முத்தலைச் சூலத்தனுபவம்
பெற்றபின் ஞானத்திற்குரியன் அந்தகன் ஆகலின் ‘வினைத் தொடக்கறுக்கும்
எங்கோன்’ என்றனர்.