ஓர் கரத்தால் பற்றிக் கொள்ளுதலும் உடையவன் தீண்டப்
பெற்றமையால் மயிர்க்கூச் செறிதலால் பெரிதும் உள்ளம் மகிழ்ந்தனன்.
இச்சிறப் புண்டாகியும் இழிசனனால் தீண்டப்படும் பெருங்கவலையைமனங்
கொண்டு முற்றவும் கொடுந் துன்பத்தில் மூழ்கிச் சினங்கொண்டனனாய்
மொழிதலுற்றான்.

     ‘அவரவர் வருணப் பிறிவொழுக்கத்தில் திரிபின்றிச் செல்லச்
சிவபிரானார் ஆணை செலுத்துங்காலை, மறித்து வீசுகின்ற அலைகடல்
சூழ்ந்த அவனியில் எங்காயினும் அறிவிலியாகிய இழிந்த வாழ்க்கையை
யுடைய புலையோன் பயப்படாமே செறிந்த அழுக்குடைய கையால்
வேதியனைத் தீண்டுவனோ?’

     ‘இழிந்த ஒழுக்கமுடைய குலத்தவனே! இப்பொழுதே உன் தலை
குறைபடுவதனை நிச்சயமாகக் கண்டுகொள்? என்று கூறிக் கோபித்துப்
‘பேசவும் தகாத புலையன் வயப்பட்டேன். அந்தோ! சீ சீ! யானும், என்
தவமும் அழிந்த வகை என்னே!’ என்றுள்ளங் கொண்டு வெதும்ப,

     நுதற் கண்ணும், கடல் விடத்தைப் பொதிந்த கண்டமும், திருக்கரத்து
மழுவும், மானும், சிவந்த திருமேனியும் ஆகிய இவற்றை மறைத்து மிக
இழிந்த புலை வடிவங் கொண்டெழுந்தருள் கருணைப் பெருமான் இழிவு
நீங்கும் இராமனது மொழியைத் திருச்செவி ஏற்றிதனை அருளுவார்.

     ‘மறைவழி நின்றொழுகுவோர் மரபினில் வந்த குற்றமற்ற தூயை நீ
எனில் என்னால் தீண்டப்படமாட்டாய், பார்ப்பனருட் டோன்றிய கரும