பரசிராமன் துன்புறுதல்

     ‘வேத வொழுக்கத்தி னின்றும் வழுவாத உண்மையாளர்க்குத்
தலைவராகும் முனிவர் மரபிற் பிறந்தேன். வேதங்களும், அங்கங்களும்,
நியாய நூலும் பதினெண் புராணமும் முறைப்படி முற்றவும் ஓதினேன்.’

     ‘போர்க்குரிய படைக்கலப் பயிற்சி யுடையேன். கற்றுத் துறை போய
எனக் கிதுபோதில் முற்பிறப்புக்களிற் செய்த தீவினைமுதிர்ச்சியின் பயனாய்
வெளிப்பட்ட வகை என்னே போலும்! எவரே என்போல இத்துணை
இடும்பைக்கிலக்காவர்.’

     ‘என்னைப் பயந்த தாய் கொடிய பழி சுமந்து வருந்தும் என்னாற்றலை
அறுபட்டனள். பின்னர் என்றந்தையும் அறிவிலியாகிய காத்த வீரியனால்
சிரமிழந்து உயிர் விட்டனன். அந்தோவே!

     ‘மேலும் இத்தவ நிலையினும் புலையன் றன்னுடைய இழிந்த
கரங்களால் தீண்டி என்னைப் பழித்திட, முதிர்ந்த கொடிய பழிகளில்
மூழ்கியும் ஐயகோ! உயிர் விடுகிலேன் தீவினையேன்!’

     கடலில் உதித்த விடத்தைக் கவளம்போல உண்டருள் செய்
சிவபிரானைப் போற்றுநர் துன்பம் அடையார்கள். பிரான் அடித்துணையைப்
பற்றியும் என் துன்பத்திற்கு முடிவு காண்கிலேன். வியப்பிது வியப்பிதே!