மீட்டும் எமது பெருமானார் இறுகப்பற்றி அங்கே அழுந்தத் தழுவிக்
கொண்டனர். அப்பொழுது நிற்றற் குரிய நெறியில் உலகுகளை நிறுத்தும்
ஆணையையும் மிக்க புகழையும் உடைய ஐயனார் அவர்களுக்கு தோன்றினர்.

ஐயனார் இறைவன் அருள்பெறல்

     பின்னர் மாயவனார் நாணிப் பெருமானைத் தொழுது தன்
இருக்கையைச் சேர்ந்தனர். ஐயனாரும் பிரானை வணங்கிக் குறையிரப்பர்.

     ‘விடத்தைப் பருகிய பற்றுக்கோடாகிய எந்தையே! திருவருளையே
துணையாகப் பற்றியுள்ள சிறியேனுக்குக் குற்றமற்ற தொண்டினையும்,
அருளுக்குரிய பெருந்தலைமையையும் வழங்க வேண்டும்’ என்று யாசிப்ப,

     திருநீலகண்டப் பெருமானார் அருளுவர்; ‘மைந்தனே! கேட்டி.
பூசையின் பயனாக மெய்யன்பு தோன்றும். அம்மெய்யன்பினால் திருவருட்
பேறு வாய்க்கும். அத்திருவருளாற்றலைமை தாங்கும் பேறு உண்டாம்.