பூசனை என்னிற் சிவலிங்க பூசனையே ஆகும். ஒளியமைந்த
அப்பூசனையும் புகழ்ச்சியமைந்த குற்றமற்ற தலங்களிற் செயற்குரிய
ஆகும். அத்தலங்களின் மிக்கது காசி. அக்காசியினும் காஞ்சி மிக்கது.

     இடங்கொண்ட மதில் சூழ்ந்த காஞ்சி நகர்க்கண் புண்ணியத்தைத்
தருகின்ற சிவலிங்கம் நிறுவிப் பூசித்து விண்ணோரும், முனிவரரும்,
அரசரும், பிறரும் எண்ணரிய வரங்களைப் பெற்று இன்பத்தில் நிலைத்தனர்.

     ‘அங்கு நீ எம்மை அருச்சனைசெய். மிகப் பெருந்தலைமை நாம்
வழங்குவோம்’ என்று சேயிழையாளைப் பாகங்கொண்டவர் அருளினர்.
வெல்லுகின்ற இலையை ஒக்கும் படையினராகிய சாத்தனாரும் காஞ்சியை
நண்ணினர்.

     வடிவுடைய அம்மையார் திருவடிகளின் சுவடுகள் பதிந்த செல்வத்தைப்
பெற்ற காஞ்சியில் குமரகோட்டப் பிரானைப் போற்றி அவரருளைப் பெற்றுப்
பின்பு சிவலிங்கம் இருத்தி அருச்சனைப் புரிந்தனர்.

     வேதமுதல்வர் விடைமேற் றோன்றித் தேவர் சூழப் பூத கணங்களைக்
காவல் செய்யும் தலைமைக் குரிய மணிமுடியை இனிதுபடச் சூட்டினர்.