சிரத்தின்மீது தெளித்தும், பருகியும், மூழ்கியும், தீர்த்தப்பயனைப்
பெறுவோர்க்குத் தூய்மை செய்யும் சிறப்பினாலும், உயிரைக் காத்தலாலும்,
முத்தியை வழங்கலாலும் வினைநோயைப் போக்கும் திறத்தினானும் இந்நதி
கம்பை எனப்படும்.

     கம் என்னும் சொல் சிரம், உயிர், முத்தி, நீர் என்னும் பொருள்
தரும்- சீதா, தயா, கருணா, கிருபா என்பன ஆகார ஈறுகள் ஐகாரம் ஆதல்
போலக் கம்பா கம்பை எனத் தமிழில் இடம்பெறும்.

எழுசீரடி யாசிரிய விருத்தம்

     கங்கை, யமுனை, சரசுவதி முதலிய தெய்வ நதிகள் கம்பை நதிக்கு
ஒப்பாகா. மங்கலத்தைச் செய்யும் கம்பை நதியிற் படிந்துவந்த காற்றுத்
தீண்டிய புல்லும், மரங்களும் கூட முத்தியைப் பெற்றுப் பேரின்பத்தில்
திளைக்கும்.

     யோகமும், தவமுமாகிய இந்நன்னிலைகளினின்றும் பிறழ்ந்தவர் உயர்ந்த
கம்பாநதியில் நீர்வா ழுயிர்களாய் அவா முதலிய இன்றி உயிர்வாழ்ந்து
முத்தியைத் தலைப்படுவர். உருத்திரலோகத்தினின்றும் பிழையால் வழுக்கிய
உருத்திரர் நீண்ட அதன்கரையில் செடி, கொடி, மரங்களாகக்
காட்சியளிக்கின்றனரென உணர்மின்.

     எங்கே இறப்பவர் ஆயினும் சிரமிசை இத்தீர்த்தம் படின் அவர்
முத்தியை அடைவர். அமிழ்தம் உண்பவர் தேவரே யாவர். இந்
நீரைப்பருகினோர் இறைவன் திருவடியைத் தலைப்படுவர். ஆகலின்,
அமிழ்தத்தின் மிக்கது இந் நீர்.