தனக்கு மாற்றவளாகிய உமையம்மை பூசனையைச் செய்து வரம்பெற்ற
முறைமையைக் கேள்வியுற்று உயர்ச்சியமைந்த கங்கை மாது திருவேகம்பப்
பெருமானிடத்துத் தானும் வரம்பெற அடைந்து புகழ்தற்கரிய காஞ்சி என்னும்
பழம்பெரும் பதியை வலங்கொள்ளும் இயல்பினதாகிய வலிமை மிக்க
அகழியின் ஆழத்தையும் அகலத்தையும் யாவர் அளந்து கூறவல்லவர்.

     வண்டுகள் செறிந்த சோலைகள் மருங்குசூழ வரிசைபெற எழுந்த
திரையாகிய கைகளால் சிவந்த பொன்னாலாகிய பெரிய மதில்களை இறுகத்
தழுவும் குளிர்ந்த நீர்க்கிடங்கு, திருவேகம்பப் பெருமான் கங்கையைப்
பிரிந்திருத்தலால் வருந் துன்பத்தைப் பொறாமல் கடல்களையே ஏவ அவை
வந்து சூழ்தலை நோக்கிக் கம்பரை இறுகத் தழுவும் மணி அணி கொண்ட
கங்கையை ஒக்கும். அவ்வகழி மதில்மேற் றுளித்த நீர் தழும்பினை ஒக்கும்.

     திரைக்கரங்கள் எடுத்து வீசும் முத்துக்கள் பக்கங்களிற் செறிந்து
வெள்ளிய கதிர்களை வீசி நீரில் மூழ்கி எழும் கரிய யானைகளை வெள்ளை
யானைகளாகச் செய்தலால், கரையில் நின்று காண்போர் மூழ்கிய மாத்திரையே
இப்பிறப்பிலே தெய்வத் தன்மையைக் குற்றந் தீரத் தரும். இத்தீர்த்தத்தின்
சிறப்பு ‘என்னே’ என வியப்புறுவார். கைமேற் பயன் தரும் தீர்த்தமென்பது
குறிப்பு. ‘பின்னை என்னா தருள் செய்வார்’ (திருஞா.)

     மதநீர் பெருகுகின்ற செருக்கினையுடைய உத்தம இலக்கணமமைந்த
யானை ஆழ்ந்த அகழியைக் கலக்கிச் சுழலுதலால், பெரிய கரைமேல் ஏறுதற்கு
ஆரவாரித்து சங்கிலியைப்பூட்டிப் பாகர் இருமருங்கும் நின்று இழுத்தல்,
திருப்பாற்கடலில் அமுதம் பெற முயன்ற நாளில் மந்தரமலையை நட்டுச்
சுரரும் அசுரரும் கடைதலை ஒத்து விளங்கும்.