அவ்வளவில் ஆளுடைய நாயகியார் இறைவரை வணங்கி ஒருப்பட்ட
சிந்தையொடும் உரைப்பர், மாறுபட்ட மனம் வாக்குக்களைக் கடந்த நீர்
அவரவர் சிற்றுணர்ச்சியொடும் புரியும் பூசனையை ஏன்று கொள்ள எளியரும்
ஆயினீர்.

     ‘அடியேனும் பூசனையை மகிழ்ந்து செய்யும் பேறு பெற்றேன்’
வள்ளலே! குற்றமற்ற பூசனையைச் செய்யும் முறையை உரைமின். என்று
வேண்ட, விடையேறுகைக்கும் விமலர் அருள்வார்.

     உரிமையொடும் எம்மைப் பூசனை செய்தல் நித்தம், நைமித்திகம்,
காமியம் என மூவகையாகும். மண்ணுல கொழித்த உலகங்களில் நித்திய
பூசனை ஒன்றே செய்தல் அமையும். பிற இரண்டும் அவ்வுலகங்களில்
செய்தல் கூடா.

     ஒப் பிகந்த முத்திறப் பூசனையும் புரிதற்குரிய கரும பூமி இந்நிலேமே.
கரும பூமியே பாரத பூமி எனப்படும், அது கிழக்கிலும் மேற்கிலும் கடலை
எல்லை யாகவும் வடக்கிலும் தெற்கிலும் முறையே இமயமலையையும்
சேதுவையும் எல்லையாகவும் உடையது.

     இந்நிலையுடைய பாரத பூமியில் எமக்குரிய உத்தமத் தலத்திடை
விதிப்படி சிவலிங்கத்தில் முற்றுப் பெற்ற அணியினளே! ஆன்மாக்கள்
நலம் பெற விரைந்து எம்மைப் பூசனை செய்வாயாக.